Verwaarloosde huizen, waarvan de oorspronkelijke pasteltinten bij een aantal alleen nog maar geraden kan worden en torenhoge flats, kleine marktjes en standbeelden die aan het verleden herinneren. Havana is niet bekeken zonder op de Malecón (officieel Avenue Antonio Maceo geheten) gewandeld te hebben. De Malecón omsluit de wijk Vedado (= verboden terrein), de uitbreiding van de oude stad, zo genoemd omdat er oorspronkelijk een verbod bestond om hier te bouwen.

Schuin tegenover het Castillo San Salvador de la Punta bevindt zich het eerste monument van betekenis: het standbeeld van generaal Máximo Gómez.

Op sommige plaatsen op de Malecón wordt u geconfronteerd met mensen die geld inzamelen voor het San Lazaro ziekenhuis, oorspronkelijk gebouwd als leprozencentrum, thans een gespecialiseerd ziekenhuis op het gebied van huidziekten. Ook Havana’s brandwondencentrum is hier ondergebracht. De toren uit de 17e eeuw: Torreón de San Lázaro moet bekeken worden en op de scheiding van oud en nieuw heeft men een indrukwekkend uitzicht op het grootste en naar men zegt het beste ziekenhuis van Cuba: het Hermanos Ameijeiras Hospital, genoemd naar de twee broers die tijdens het Batista-bewind tot martelaren gemaakt werden.

Het gebouw werd door Batista neergezet met de bedoeling er de Banco Nacional de Cuba in te huisvesten. Om die reden bevinden zich in de kelders geweldige kluizen waarin, naar men zegt, ook heden ten dage de Cubaanse goudvoorraad is opgeslagen. Tegenover het ziekenhuis aan de Malecón staat in Parque Maceo het beeld van de naamgever aan de boulevard: Antonio Maceo.

Hotels (in de directe omgeving) in overvloed, zoals Deauville, Nacional de Cuba, Habana Libre, het vroegere Hilton Habana, in 1959 het tijdelijke hoofdkwartier van Castro (een kijkje vanaf de hoogste verdieping over de stad is adembenemend) en Habana Rivièra, de meeste met een onmiskenbaar maffia verleden. Het recent gebouwde hotel Cohiba heeft de naam Cuba’s beste hotel te zijn.

Achter Hotel Nacional de Cuba en schuin tegenover hotel Havana Libre bevindt zich het wereldberoemde Heladeria Coppelia, een ijssalon die zijn weerga niet kent, door de overheid speciaal neergezet voor kleurlingen toen deze uit de ijssalons van de wijk geweerd werden. Men serveert ijsjes (zo’n 25- à 30.000 per dag!) met namen die niet alleen exotisch klinken, maar het ook nog zijn! Inwoners van Havana staan soms uren in de rij om zo’n lekkernij te bemachtigen (v.a. 1 peso). Degenen die met CUC’s kunnen betalen wandelen de rij voorbij en begeven zich naar de eerste etage. Men wordt daar op zijn wenken bediend.

De zuil tegenover Hotel Nacional de Cuba aan de Malecón herinnert aan aan de mysterieuze ondergang van de Amerikaanse oorlogsbodem ‘Maine’ in 1898, directe aanleiding tot de tweede onafhankelijkheidsoorlog (Spaans-Amerikaanse oorlog). Het monument is opgedragen aan de 288 omgekomen opvarenden en heet daarom officieel ‘Monumento a las Victimas del Maine’ en werd opgericht in 1925.

Tegenover Casa de las Americas, een stukje verderop. staat een standbeeld van een bekende held uit de tweede onafhankelijkheidsoorlog: Calixto García.