Veel van de luxe gebouwen zijn hard aan een opknapbeurt toe. De huizen die er goed uitzien zijn doorgaans van buitenlandse mogendheden, ze zijn in gebruik als ambassade of consulaat. Overdag een wandeling maken door Miramar geeft met een klein beetje fantasie een goede indruk van het eens zo rijke Havana. In sommige huizen waar de rijken vroeger heer en meester waren, wonen nu diverse gezinnen bij elkaar.

De wijk biedt weinig bezienswaardigs. Men kan een bezoek brengen aan het Museo del Ministerio del Interior, als men middels cartoons kennis wil nemen van revolutionaire daden, spionage en contraspionage, in hoofdzaak gericht op de controverse tussen de Verenigde Staten en Cuba. Het Aquario Nacional bevindt zich aan de Primera Avenida (1e Straat). Tot de attracties van het aquarium behoort een dolfijnenshow.

Net buiten Miramar is het Cabaret Tropicana, een nachtclub met shows die weliswaar spectaculair genoemd kunnen worden, maar of dat de toegangsprijs rechtvaardigt? Men betaalt er al gauw 60 CUC  voor en dat is behoorlijk betaald voor een show die van half tien tot ongeveer half twaalf duurt. Kaartjes zijn verkrijgbaar aan de balies van de meeste toeristenhotels. Neem eens een kijkje bij de ambassade van het GOS (de landen van de voormalige Sovjet Unie zonder de Baltische staten), voltooid vlak voordat de Sovjet Unie uiteenviel.

Het is een geweldig gebouw, met een toren die doet denken aan een raket die klaar staat om afgevuurd te worden. De ambassade bevindt zich nabij Calle 64. Een klein stukje verder kan men de Diplo Supermercado vinden, een supermarkt (vroeger voor diplomaten) waar werkelijk van alles te koop is, vooropgesteld dat men met CUC betaalt.

Net voordat men de stad verlaat, nog steeds via Calle 5, bevindt zich aan de rechterzijde Marina Hemingway. Het is een gebied met kunstmatig aangelegde havens waar vele luxe jachten hun ligplaats hebben. Met winkels, vakantiebungalows, disco’s en een hotel: El Viejo y el Mar, de oude man en de zee, naar de beroemde novelle van Hemingway. Vanuit dit havengebied wordt jaarlijks de viswedstrijd gehouden die de herinnering aan de grote passie van de Nobelprijswinnaar levend houdt: het Ernest Hemingway Blauwe Marlijn Toernooi.

Behalve de naam heeft het gebied geen enkele binding met de schrijver. De Calle 5 gaat daarna over in de snelweg naar Mariel. Vóórdat men daar arriveert passeert men de zeevaart-school: Granma, en het industriegebied Baracoa. De Playa Salado, even voor Mariel, is een prima strand voor vermoeide toeristen die even van strand en zee willen genieten.

Plotseling staat men buiten de stadsprovincie Havana en bevindt men zich in Havana Campo, de plattelandsprovincie Havana. Gedetailleerde stadswegenkaarten houden even abrupt op als de overgang van de ene provincie Havana naar de andere. Zeker, in deze buitenwijken zijn nog wel enkele bezienswaardigheden, maar die worden elders beschreven.

Natuurlijk is niet elk gebouw in bovenstaande beschrijving opgenomen. Er zijn tientallen andere interessante plekjes en gebouwen in Havana te vinden die de moeite van een bezoek waard zijn. Een handige gids daarover is verkrijgbaar bij alle vestigingen van Cubatur en Infotur en natuurlijk bij het Palacio del Turismo. De gids heet, maar dát ligt bijna voor de hand: La Habana.