Het staat er zo simpel: oppervlakte: 47.665 km², maar het is wel . Het is wel aanmerkelijk meer dan de oppervlakte van Nederland. Dat is de ruimte die de duizenden dieren in het Selous wildreservaat hebben. Werelderfgoed van de mensheid sinds 1982, reeds in 1922 aangewezen als beschermd gebied. Daarvoor was het gebied al een jachtgebied voor de jagers op groot wild. Naar een van de bekendste van hen, tevens kapitein fuselier der Britse landmacht, Frederic Courteney Selous, is het reservaat genoemd.

De slavenkaravanen trokken al heel lang door het gebied. Ze brachten voornamelijk goud en ivoor uit Malawi naar Kilwa. Van deze slavenroute bestaat nog steeds een spoor, herkenbaar aan de overal langs de route voorkomende mangobomen. Men gaat ervan uit dat de bomen het resultaat zijn van door de slaven weggeworpen mangopitten.

In 1905 brak in het gebied de maji maji opstand uit tegen de Duitse overheersing. De inlandse bevolking noemt het reservaat ‘Shamba la Bibi’, ‘Akker van de Vrouw’, omdat de Duitse keizer Wilhelm het ooit als verjaardagscadeau aan zijn vrouw gaf.

Door het reservaat stromen vele rivieren. Met elkaar en de bijbehorende meren vormen ze het grootste zoetwaterbekken van Oost-Afrika. De bekendste rivier is zonder twijfel de Rufiji, niet in de laatste plaats vanwege het feit dat de Britten in 1915 de Duitse kruiser Königsberg, die in de monding van de rivier een goede schuilplaats gevonden dacht te hebben, tot zinken brachten. Tijdens de Eerste Wereldoorlog leverden de Duitsers en de Britten vaker slag in het reservaat. In 1916 kwam daarbij de kapitein van het Britse regiment fuseliers Selous om het leven. Hij werd gedood door een kogel afkomstig van een Duitse sluipschutter.

Selous is een ongerept stuk natuur waarvan grote delen nimmer toegankelijk werden gemaakt. Gedurende de regentijd is het zelfs onmogelijk om het gedeelte waarin wegen en paden zijn aangelegd te bereizen. Alle voorzieningen zijn dan ook zeker vanaf maart tot eind mei gesloten. Hoewel er een zekere toename valt te constateren is het totale bezoekersaantal nog steeds laag. De oppervlakte is zo groot dat u buiten de verblijfplaatsen voor toeristen, nauwelijks iemand tegenkomt.

Het reservaat is over de weg bereikbaar vanuit Morogoro en Dar es Salaam, echter alleen met 4WD. In het reservaat bevinden zich diverse tentenkampen en lodges, vrijwel allemaal geconcentreerd in het noorden. Er is een vijftal landingsstrippen voor kleine vliegtuigen. De vegetatie in het reservaat is kenmerkend voor Zuid-Tanzania en bestaat voor een groot gedeelte uit miombobos. Na de regentijd zet dit snel blad en in enkele maanden verandert de kleur van de bladeren van bijna lichtgevend lichtgroen in donkerbruin tot paars en verdort daarna en valt af. Selous is dan weer dor en stoffig als voor de regentijd.

Langs de rivieren kan de begroeiing uitbundig zijn, op de vlakten overheerst het geel van verdord gras dat op sommige plaatsen meer dan twee meter hoog wordt. De hoeveelheid dieren die men bij elkaar ziet is aanmerkelijk minder dan bijvoorbeeld in Serengeti, daarvoor is het gebied te groot. Toch komen er behoorlijke kudden zebra’s en gnoes voor, terwijl ook de buffels ruim vertegenwoordigd zijn. De neushoorn is moeilijker te vinden, in 1986 werden er nog maar 50 geteld. Van de olifanten wordt aangenomen dat ze in Selous de grootste populatie ter wereld vormen. In sommige delen van Selous mag, onder begeleiding, worden gejaagd, waarmee de wildstand enigszins beheerd wordt. Er wordt echter ook nog op uitgebreide schaal gestroopt. Er wordt van alles aan gedaan om dit de kop in te drukken, parkwachters kunnen voor de bestrijding ervan onder meer gebruikmaken van vliegtuigen.

Een tocht op de rivier vanuit een der kampen is een belevenis op zich. In de rivieren leven honderden krokodillen en nijlpaarden, de oevers worden bewoond door honderden vogelsoorten. De zonsondergang over de rivier levert een fantastisch schouwspel op.

Het aardige van Selous is dat u niet alleen op safari kunt met een 4WD of per boot, maar dat het ook mogelijk is om lopend het park te verkennen, mits u wordt begeleid door een (gewapende) parkwachter. U kunt dit ter plekke regelen. Het nadeel van Selous is dat het ook ontdekt is door de tseetseevlieg, maar wellicht moet u dat anders zien: als er geen tseetseevlieg was bestond Selous wellicht niet.

In het reservaat zijn diverse plaatsen die herinneren aan vervlogen tijden. Selous ligt er begraven, samen met de soldaten die in dezelfde slag het leven lieten. Op de plaats waar de Rufiji en de Great Ruaha rivier tezamen komen ligt de Stiegler kloof, een van de mooiste en indrukwekkendste plaatsen in het reservaat. De kloof werd genoemd naar de Duitse ontdekkingsreiziger en natuuronderzoeker Stiegler die hier tijdens een bedrijfsongeval om het leven kwam, hij werd vertrapt door een olifant.

De Uhuru spoorlijn (vanuit Dar es Salaam naar de grens met Zambia) loopt door het gebied van het reservaat. U kunt uitstappen bij de westelijke ingang, de Matambwe Gate. Als u met de auto komt, heeft u de keus uit twee ingangen: de al genoemde Matambwe Gate en de oostelijk van het reservaat gelegen Mtmere Gate. Beide ingangen hebben landingsstrips voor kleine vliegtuigjes in de nabijheid. Bij de laatstgenoemde ingang kunt u worden opgehaald door personeel van de diverse in de nabijheid gelegen kampen.