De zuidkant van de Hajar Mountains is rijk aan wadi’s – als slangen gekruld tussen rotsformaties. Indien u een meerdaagse wandeling door deze indrukwekkende stelsels wilt maken, kan uw reisplanner een gids regelen. Ook bijzonder zijn de dhows en dolfijnen van Masirah, het tijdloze eiland ten zuiden van Sharqiyyah Sands.

Het gebied heeft een kwalitatief hoogstaand wegennet, hoewel u voor bezienswaardigheden in ruw terrein een jeep met vierwielaandrijving nodig heeft.

Ibra

Verwar deze plaats niet met Ibri, behandeld in het hoofdstuk ‘Noordwest-Oman’. Ibra ligt aan de verharde weg naar Muscat en bestond al ruim 2000 jaar vóór Chr. als handelsknooppunt (wellicht Umm An Narcivilisatie). In de achttiende en negentiende eeuw na Chr. kende Ibra ongekende voorspoed; kapitaal uit Zanzibar was hiervan de oorzaak. De uitgestrekte oaseplaats ligt in een kom en kent een extreem klimaat: ’s zomers passeert het kwik 40°C, in winternachten duikt dit soms onder 10°C.

Bezienswaardigheden

Van commercieel belang is Ibra nog, getuige de afmetingen van de suq. Deze is opmerkelijk kleurrijk en is gevestigd in het centrum (coördinaten: N22”41’35 E58”32’42). Binnen het complex vindt u onder andere fruit- en groentehandelaren, zilversmeden, visverkopers en wapenhandels. Elke woensdagochtend is de suq uitsluitend geopend voor vrouwen –een populaire maatregel die reeds dateert uit de periode voór Omans Renaissance (1970). Parfum, zelfgemaakte ‘bukhur’ (blokjes wierook van in geurige olie gedrenkte sandelhoutsnippers; deze worden op een wierookharsbrander verhit waarna de geur zich door de kamer of kleding verspreidt), kleding en plaatselijk gemaakte honing zijn dan geliefde artikelen.

Wadi Bani Khalid

Deze kloof is aangegeven langs de hoofdweg tussen Ibra en Al Kamil/Al Wafi. Als u de verharde weg volgt, komt u in Mizayra. Dit dorp ligt in Wadi Bani Khalid en geeft toegang tot beide delen van de wadi. Gedurende het hele jaar stroomt water in de vorm van beekjes en waterpoelen van het noordelijke deel naar het zuidelijke gebied.

Bezoek deze wadi alleen in droog weer; u kunt hier dan zwemmen (neem conservatieve badkleding mee), uitrusten en wandelen.

Noordelijke deel

Het heldere en smaragdgroene watergebied van het noordelijke deel is voorzien van picknicktafels die worden overschaduwd door palmbomen. Op feestdagen en in het weekend wordt dit idyllische gebied door velen bezocht. Erachter bevindt zich een nauwe kloof met waterpoelen; deze leidt naar de bron (Miqil Cave). De parkeerplaats bevindt zich op loopafstand.

Zuidelijke deel

Het zuidelijke deel is rustig en ligt tien kilometer van Miqils watergebied. U kunt over een verharde weg rijden naar (plantagerijk en schitterend gelegen) Badah, waar de weg in de vorm van een parkeerplaats stopt. Hier kunt u bergschoenen aantrekken en de rugzak pakken om de wandeling naar Sayq te maken (duur: ongeveer vijf uur). Deze leidt door een kloof; onderweg passeert u kraakheldere waterpoelen en watervallen.

Sharqiyyah Sands (Wahiba Sands)

Verblijf in Sharqiyyah Sands zal tot uw meest gekoesterde herinneringen aan Noord-Oman behoren. Verkenning van deze zandwoestijn ontbreekt dan ook zelden op reisroutes. Oranjerode duinen, stille valleien en ‘Arabische’ nachten onder tienduizenden sterren wachten hier op u. Op het eerste gezicht is Sharqiyyah Sands een authentieke Arabische woestijn. Licht daarom haar sluier – en ontdek planten, zoogdieren, vogels en reptielen die leven van ochtenddauw. Even uniek zijn de oasedorpen langs de noord- en oostgrens van het kleine gebied; hierdoor is civilisatie (hemelsbreed) vlakbij.

Sharqiyyah Sands vereist extreme deskundigheid, oplettendheid en professionaliteit van jeepbestuurders; menig bezoeker werd hier door de natuur dodelijk ingesloten. Bezoek dit gebied daarom alleen door middel van een georganiseerde woestijn- of kameelsafari. Regel ook uw transfers.

Ontstaan

Sharqiyyah Sands is betrekkelijk jong; de duinen werden waarschijnlijk vroeg in het Holoceen (circa 11.000 jaar geleden) gevormd. Dit vond plaats in langdurige droge periodes. Rond 6050 v. Chr. bereikte een vochtig weertype dit gebied gecombineerd met de zuidwestmoesson, waardoor meren ontstonden en dichte vegetatie de zandheuvels bedekte. Circa 2500 voor Chr. keerde droogte terug, waardoor meren en menselijk bestaan verdwenen.

 

Eigenschappen

Sharqiyyah Sands is honderdtachtig kilometer lang en tachtig kilometer breed. Duinen vormen ketens van noord naar zuid; in het noorden zijn deze oranjebruin en tot ongeveer driehonderd meter hoog, in het zuiden zijn deze beigewit en lager. De kleur van het zand verandert echter gedurende de dag.

Bewoning

Sharqiyyah Sands lijkt onbewoond, maar vormt de leefomgeving van Bedoeïenen. Zij leven een nomadisch bestaan door met familieleden (kamelen worden als zodanig beschouwd) door het gebied te trekken. Dit is mogelijk door hun feilloze kennis van waterbronnen. Tussen juni en september bezoeken zij de oase Al Hawiyah (bij Bidiyyah) om dadels te kopen.

Toegang en bezoektijd

Mintarib (Bidiyyah) is de gebruikelijke ‘gateway’ tot Sharqiyyah Sands. U rijdt hier naar het kasteel, waarachter de verharde weg naar de duinen leidt (coördinaten: N22”24’33 E58”47’04). Na Ar Rakah heeft u een jeep met vierwielaandrijving nodig (zie inleiding). U wordt begeleid naar uw ‘camp’. De woestijn is te bezoeken tussen oktober en april.

Oostkustroute Ras Al Jinz-Shannah

Route 19 is duidelijk aangegeven ter hoogte van Ras Al Jinz (zie ‘Ten noorden van de Hajar Mountains’). Deze verharde weg leidt door woestijnvlaktes en langs kliffen (vogelkolonies, met name bij Ras Ar Ruways) en weergaloos zandstrand. Reeds beperkte bewoning neemt richting het zuiden drastisch af en maakt plaats voor kleine zandduinen. In Qurun bevindt zich het laatste benzinestation tot Muhut.

Ter hoogte van Ash Shiruq-Qihayd (bijna tweehonderd kilometer van Ras Al Jinz) houdt de asfaltweg op. Voor de volgende vijftig kilometer heeft u een jeep met vierwielaandrijving nodig. Kennis en ervaring op het gebied van woestijn- en strandrijden is hier onontbeerlijk. Tussen Al Najdah en Shannah (ferry naar Jazirat Masirah) is de weg verhard.

Indien u ervoor kiest om deze route niet te berijden, dient u de verharde hoofdwegen om Sharqiyyah Sands te volgen.

(Jazirat) Masirah

Masirah ligt op de rand van een onderzeese berghelling die bijna drieduizend meter in de afgrond verdwijnt. Hierdoor worden delen van de oostkust al snel diep – in tegenstelling tot de westkust die aan een ondiepe zeestraat ligt.

Masirah is een heuvelachtig woestijneiland; dit is 46 kilometer lang en zestien kilometer breed. Delen ervan zijn zo buitenaards en ruig als het eiland Socotra.

De ‘Caretta caretta’ (onechte karetschildpad) is wellicht Masirah’s trouwste bezoeker; ’s nachts begraven vrouwtjes hun eieren in de oostelijke zandstranden. Ook de groene zeeschildpad, de echte karetschildpad (‘hawksbill sea turtle’) en de dwergschildpad worden hier gespot. De kusten zijn ’s winters geliefd bij flamingo’s – de zomers brengen zij door aan het (hooggelegen) Lake Urmia in Iran. Ook worden pelikanen, aasgieren en reigers gezien, neem uw verrekijker dus mee. Wees aan de oostkust terughoudend met zwemmen; de sterke stroming is levensgevaarlijk.

Het eiland, dat is bezaaid met scheepswrakken, telt tienduizend inwoners. Visserij en vervaardiging van textiel zijn de voornaamste inkomstenbronnen.

Bereikbaarheid

Een eenvoudige ferry verbindt Ras Hilf met Shannah op het vasteland. Afvaarten vinden alleen bij vloed plaats; doorgaans zijn dit dagelijks drie in elke richting. De zeetocht neemt één tot anderhalf uur in beslag; auto’s worden meegenomen.

Masirah’s dorpen liggen aan de kust; deze zijn verbonden door de geasfalteerde cirkelroute. Volg deze om een indruk van het eiland te krijgen.

Bezienswaardigheden van Jazirat Masirah

De skyline van Ras Hilf wordt enigszins gedomineerd door de radarkoepel van de legerbasis. Deze beslaat de gehele noordpunt van het eiland en is niet toegankelijk. In het dorp vindt u Masirah’s enige benzinestation, het politiebureau, pinautomaten en de suq. Als u de hoofdweg in zuidelijke richting volgt, passeert u tussen Sur Masirah en Kalban witte zandstranden. Deze vindt u ook ten zuiden van Maghlah en Shinzi (oostkust).

Legereiland Masirah

‘RAF Masirah’ opende hier in 1933 en bood Britse jachtvliegtuigpiloten de mogelijkheid om kerosine in te slaan. Ook waren hier voor een lange periode vliegboten gestationeerd. Rond 1943 werd de Royal Air Force vergezeld door het Amerikaanse leger dat vliegtuigen ter bestrijding van onderzeeërs plaatste. Samenwerking resulteerde in de bouw van een smalspoorlijn waarop treintjes reden om olie te vervoeren naar de basis – een primeur op het Arabisch Schiereiland.

In 1977 schonken de Britten deze basis aan de ‘Sultan of Oman’s Air Force’. Gedurende de Golfoorlog (1990-1991) voerde de coalitie vluchten uit op het conflictgebied; op het eiland waren ongeveer duizend Amerikaanse soldaten gestationeerd.