•, Pintura Virreinal (schilderkunst tijdens het onderkoningschap in de 17e en 18e eeuw). Met de bloei en rijkdom van Potosí in de 16e eeuw werden veel Europese kunstwerken en kunstenaars naar Potosí gehaald en diverse schilderijen uit deze periode zijn te zien in Casa de la Moneda in Potosí en in Museo Nacional de Arte in La Paz. De Escuela Potosina Indígena heeft de belangrijkste bijdrage geleverd aan religieuze schilderijen. De voornaamste schilder van deze school was de meester -Melchor Pérez de Holguín (1660-1733), de bekendste schilder die Bolivia ooit gekend heeft. In het Museo Nacional de Arte in La Paz is zijn bekende schilderij Éxtasis de San Pedro de Alcántara te zien. In dit museum is ook het werk van Gaspar Miguel de Berrio (1706-1762), een pupil van Holguín te bezichtigen. Naast de Potosíschool was er van 1670 tot 1680 la Escuela Paceña o del Collao. De belangrijkste vertegenwoordiger was Leonardo Flores, die twee stijlen begon te mengen: de koloniale stijl met de inheemse stijl, en die schilderijen opleverden zoals San Cristóbal en Adoración de los Reyes.

•, 19e eeuw (na de onafhankelijkheid). In de 19e eeuw werden vooral portretten geschilderd van presidenten en militaire leiders zoals Antonio Villavicencio.

•, 20e eeuw. In het eerste gedeelte van de 20e eeuw waren er twee schilders die de koers zouden veranderen van de Boliviaanse schilderkunst: Cecilio Guzmán de Rojas (1899-1950) en Arturo Borda. De eerste, geboren in Potosí, is de belangrijkste vertegenwoordiger van de inheemse schilderkunst met als hoogtepunt El triunfo de la naturaleza. Daarnaast heeft hij vele schilderijen gemaakt van Andesdorpen met typische Quechua- en Aymaracultuur en taferelen uit de El Chaco-oorlog. Arturo Borda, uit La Paz schilderde graag de Illimani-berg en de omgeving van La Paz. Zijn bekendste werken zijn onder andere El Edén en Paisaje en Montañas.
, Vanaf 1952, na het succes van de revolutie, bloeide de Boliviaanse schilderkunst op en ontwikkelde zich in twee stromingen. Allereerst waren er de ‘sociale’ schilders die zich onderscheidden door hun nationalistische politieke idealen en die zich uitten door middel van muur-schilderingen zoals bijvoorbeeld de indiaanse schilders Gil Imaná en Walter Solón Romero. Daarnaast waren er de abstracte schilders en de meest bekende was María Luisa Pacheco, die vooral de (sneeuw)bergen schilderden, die het landschap van de Andes beheersen.
, In de jaren zestig en zeventig waren er diverse schilders die naam maakten zoals Enrique Arnal, Luis Zilvetti en Ricardo Perez Alcalá. De laatste is een belangrijke aquarellist die het alledaagse leven op een bijzondere manier schilderde. De gebroeders Gustavo en Raúl Lara namen het magisch realisme over door middel van maskers, erotische fantasieën en folklore.
, Een nieuwe generatie artiesten vormde zich, die werd vertegenwoordigd door schilders zoals Robert Valcárcel, Gastón Ugalde en Efrain Ortuño, critici van de werkelijkheid die met nieuwe ideeën kwamen.
, De allerlaatste generatie bekende Boliviaanse schilders bestaat uit onder andere Angeles Fabbri, Keiko Gonzálo, Fabricio Lara, Patricia Mariaca, Guiomar Mesa, Fernando Antezana en Remi Daza.

•, Roberto Mamami Mamami, geboren in Cochabamba, is momenteel een van de meest (commerciële) succesvolle schilders in Bolivia met vele exposities in het buitenland. Hij heeft kleurige schilderijen die zijn geïnspireerd op belangrijke elementen in de Andes, zoals kosmologie en het dagelijks leven op de Altiplano.

•, Marina Nuñez del Prado. Zij is de belangrijkste beeldhouwster die Bolivia gekend heeft. Zij werd geboren in La Paz in 1912, en raakte van jongs af aan geïnspireerd door het werk van Michelangelo. Alhoewel ze internationaal snel bekend werd bleef ze trouw aan een centraal thema, haar geliefde Bolivia. Haar kunst drukt de ziel uit van de Andes en het Aymaravolk. Haar eerste werken werden gesneden uit het beste Boliviaanse hout en beelden Andesdansen, gezichten en mystieke rituelen uit. Diverse werken zijn gewijd aan Pachamama. Later ging ze over op het bewerken van brons en graniet en haar favoriete onderwerp was de verering van het Boliviaanse moederschap, zoals het beeldhouwwerk Mi Madre getuigt. Ze heeft vele beelden van inheemse vrouwen gemaakt die in verwachting zijn, met vloeiende lijnen en ronde vormen. Ze overleed in 1995.