U dient attent te zijn in drukke winkelstraten en andere plaatsen waar veel mensen bij elkaar zijn. Het gaat daarbij in hoofdzaak om zakkenrollers en tasjesdieven.

In de bussen van het openbaar vervoer ligt de zaak wat gecompliceerder. U loopt daar meer risico, óók voor molestatie. Men heeft niet graag dat toeristen gebruikmaken van het schaarse en toch al overbezette openbaar vervoer. De politie stelt zich daarbij uiterst terughoudend op. Straat- en strandhandelaren dienen met het nodige wantrouwen bejegend te worden.

Draag geen opzichtige armbanden, horloges of halskettingen, dieven weten niet wanneer het nep is. Draag geld op het lichaam.

Bij verblijf in een hotel doet u er goed aan uw waardevolle bezittingen in een (hotel)kluis op te bergen. Laat geen waardevolle bezittingen achter in een huurauto, de rode nummerplaat met de letter T verraadt een buitenlandse huurder.

De straffen op Cuba wegens diefstal zijn zwaar, als het gaat om diefstal waarbij toeristen betrokken zijn, zwaarder. De meest voorkomende vorm van criminaliteit op Cuba is overigens veediefstal, vooral diefstal van koeien en kalveren. Dit heeft alles te maken met de schaarste van het rundvlees. De regering heeft er alles aan gedaan om vervangend voedsel te verstrekken in de vorm van sojavlees en -bonen. Het is voedzaam en gezond, maar de mensen vinden het niet lekker.

De straffen die met betrekking tot veediefstal worden gegeven zijn minder mals dan het beoogde kalfsvlees, 4 tot 5 jaar cel.

Het slachten van vee is aan strenge regels gebonden. Voor het slachten van een koe zonder toestemming van de overheid volgt een gevangenisstraf van 10 jaar. Op het illegaal verhandelen van vlees staat 5 jaar gevangenisstraf. Deze straf volgt overigens altijd als men betrapt wordt op de verhandeling van illegale zaken. Dat geldt niet alleen voor Cubanen, buitenlanders worden zonder pardon aan dezelfde wetten en strafmaten onderworpen.

Behalve als gevolg van handel in illegale zaken, worden buitenlanders (maar alléén als er een sterk vermoeden bestaat) gecontroleerd op het bezit en het gebruik van drugs. De meeste buitenlanders in Cubaanse gevangenissen zijn dan ook veroordeeld voor het verhandelen van (zeer zwaar), het in het bezit hebben (zwaar) of het gebruik van (lichter) drugs. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen hard- en softdrugs.

De doodstraf bestaat nog op Cuba, deze wordt echter uitsluitend uitgesproken wegens zware misdaden tegen de staat. De laatste daadwerkelijke executie vond plaats in 2003. Van alle ter dood veroordeelden die nog in de gevangenis zaten werd de straf, als een van de eerste maatregelen die Raúl Castro als president nam, omgezet tot 30 jaar of levenslang.