Het bekendst en het meest bezocht is natuurlijk de Sossusvlei, door velen gezien als de meest spectaculaire attractie van Namibië. De zonsopgang meemaken in de Sossusvlei is voor velen het mooiste wat door een mensenoog aanschouwd kan worden. Het vroegere zoutmeer is herschapen in een woestijnlandschap dat zijn weerga niet kent en uit de hele wereld reist men af naar Namibië om deze wonderlijke wereld met eigen ogen te aanschouwen. Elk jaar loopt het zoutmeer nog vol water en vormt dan een verblijfplaats voor duizenden flamingo's.

De omliggende zandduinen bereiken een hoogte tot wel 300 meter, de figuren die de wind in het zand tekent zijn altijd verschillend en ook altijd adembenemend. Als u kans ziet om zo'n duin te beklimmen (en het lijkt eenvoudiger dan u denkt) dan heeft u een werkelijk schitterend uitzicht over de woestijn. Steeds meer touroperators gaan ertoe over om zandsurfreizen aan te bieden. Maar ook per slee is het goed te doen om van zo'n duin af te roetsjen. Met een 4-WD kunt u tot in het hart van de Sossusvlei komen, als u met een gewone auto komt dan zult u de laatste vier kilometer moeten lopen, hetgeen goed te doen is en u bijna letterlijk in aanraking brengt met dit unieke gebied.

Bent u minder goed ter been? Er rijden pendelbusjes (inbegrepen bij de toegangsprijs tot het park), die u tot op ongeveer 1 kilometer vanaf het hart van Sossusvlei brengen. Vandaar kunt u ook doorrijden naar Deadvlei, een aanverwant natuurgebied op ongeveer een kilometer afstand, waar vrijwel altijd water te vinden is.

De Sossusvlei is niet zo droog als het lijkt. Jaarlijks valt er gemiddeld ruim 100 millimeter neerslag, niet direct als een regenbui, maar vooral in de vorm van mist die in de maanden februari-april vanuit de Atlantische Oceaan wordt aangevoerd. De wind die de mist aanvoert is ook verantwoordelijk voor de vorming van de zandduinen. De verschillende kleuren van de duinen zullen u ongetwijfeld opvallen. Dat heeft te maken met de leeftijd van het duin.

Hoe ouder het duin, des te donkerder, of eigenlijk: hoe meer de kleur ervan op oranje gaat lijken. Behalve zand worden namelijk ook kleine metaaldeeltjes aangevoerd die gaan roesten en een oranjeachtige kleur bruin afgeven. Het gebied kent diverse temperatuur uitersten. In de zomer (november-maart) komen de temperaturen overdag zelden onder de 35° Celsius, terwijl in de wintermaanden (juni-augustus) de nachttemperaturen tot onder 5° Celsius kunnen dalen.

Men zegt wel dat er niets kan leven in deze droge woestenij, maar er zijn nog tal van dieren die kans zien hier te overleven, zoals de jakhals, de hyena en de gemsbok. Er zijn diverse slangensoorten en hagedissen te vinden die, nét als het stokstaartje dat het hier wel heel erg naar zijn zin heeft, op insecten jagen. Overigens, het gebied wordt ook bezocht door liefhebbers van insecten, er leven hier exemplaren die uitsluitend in de Sossusvlei voorkomen. Namib en Naukluft, ze zijn met elkaar verbonden tot één naam, maar vormen verschillende onderdelen van het totale park. Namib is de inlandse term voor 'open vlakte' terwijl Naukluft juist 'bergachtig gebied' betekent.

De naam Namibië is een afgeleide van Namib en het betekent dan ook letterlijk 'land van de open vlakten'. De huidige grenzen van het park werden in 1978 bepaald door de samenvoeging van het Namib Dessert Park, het Naukluft Mountain Zebra Park en het zuidelijker gelegen gebied waar eertijds diamant gewonnen werd (nog steeds niet geheel toegankelijk voor toeristen). In dit gebied, ruwweg tussen Aus en Lüderitz, leven wilde paarden, waarschijnlijk afstammelingen van door de Duitsers achtergelaten tamme paarden. Ze staan bekend als 'de wilde paarden van Garub'.

Het Naukluft gebergte (Naukluftberge) is vooral bekend vanwege de vele Hartmann zebra's die er leven. Aanvankelijk kwam het woord zebra zelfs voor in de naam. Nog steeds kunt u de dieren er in belangrijke hoeveelheden aantreffen. Dankzij het vele water in het gebergte is het een ideaal leefgebied voor de zebra's, maar ook andere dieren, met name antilopesoorten voelen zich er goed thuis. Het gebergte is tamelijk woest en u kunt er niet met de auto doorheen trekken. Te voet lukt wel, een tweedaagse voettocht waarbij u moet rekenen op dagelijks zes uur 'wandelen', laat u kennismaken met de wondere wereld van dit gebergte. Er zijn drie verschillende tochten uitgezet, steeds beginnend en eindigend op een camping voor zelfverzorging. Elk van de drie tochten is behoorlijk pittig en geen van de drie is een aanrader voor beginnende bergwandelaars.

Bogenfels mag niet onvermeld blijven. Het is een samenstelsel van rotsformaties in het kustgebied, ongeveer 50 kilometer ten zuiden van Lüderitz. Het ligt in verboden gebied en het is alleen met een speciale terreinwagen bereikbaar. U kunt het dus alleen bezoeken door gebruik te maken van een georganiseerde excursie. Spektakel van de bovenste plank, alleen de tocht erheen al! De aanblik van de grillig gevormde rotsen die tot een hoogte van 55 meter reiken, maken op elke liefhebber van zee en kust een onvergetelijke indruk. De excursie is niet geschikt voor mensen met rugklachten of voor mensen met een lichamelijke beperking.

Bereikbaar vanuit Keetmanshoop via de B1 naar het noorden tot Mariental en vandaar via de C19 richting Maltahöhe en Sesriem.

Afstand vanaf Keetmanshoop: ongeveer 420 kilometer.