Het aan de kust gelegen Chañaral werd oorspronkelijk bewoond door inheemse Changos-indianen. In 1833 werd het door de grote woestijnverkenner Diego de Almeyda gesticht na de vondst van rijke koperafzettingen bij Las Animas, en bloeide Chañaral op als havenstad voor de vele mijnen in de omgeving. Stuk voor stuk werden ze gesloten, tot alleen de reusachtige kopermijn El Salvador overbleef. Maar juist deze mijn loosde grote hoeveelheden vervuild mijnafval in de prachtige baai van Chañaral. Het stadje, dat direct aan zee lag bevindt zich nu als gevolg van die afzettingen achter een honderden meters breed (met koper vervuild) strand. Chañaral kreeg internationale bekendheid door de strijd tegen de grote kopermijn. Protesten van de bevolking hadden tot gevolg dat de lozingen werden verboden, maar ondertussen is de baai voor lange tijd vernield en is in de zee over grote afstand al het leven verdwenen. Grote borden op het strand geven aan dat de zee niet geschikt is om in te zwemmen: ‘Playa no apta para bañar’.

Chañaral is meer en meer een doorgangsplaats en verzorgingspunt voor de drukke Carretera Panamericana geworden, en een goed punt om een lange reis per auto van of naar het noorden te onderbreken. Chañaral is hard bezig z’n enigszins sombere en vervallen uiterlijk te verbeteren. De renovatie van de plaza is daarvan een voorbeeld. Chañaral is het uitgangspunt voor een bezoek aan het nabijgelegen nationale park Pan de Azucar.