Het is ongelooflijk wat mensen op de pont vervoeren. Een kudde koeien, geiten die beslist de pont niet op willen (en er evenmin weer af), bankstellen, balen pinda’s en katoen, wasteilen met de meest uiteenlopende inhoud, kortom, verzin het en u ziet het van de pont afkomen. Daarbij komt nog dat iedereen tegelijkertijd de pont wil verlaten… u kunt zich de taferelen misschien voorstellen.

Niet iedereen voelt zich tijdens de oversteek evengoed op z’n gemak. De rivier is hier ongeveer 3 kilometer breed en verwijdt zich verder landinwaarts tot soms bijna vijftien kilometer. Probeer de oversteek van Barra naar Banjul tijdig te maken, laat het niet op de laatste pont aankomen. In 1998 is een nieuwe ferry tussen Barra en Banjul in gebruik genomen met een capaciteit van 600 passagiers.

De ‘Barra’ werd, net als de meeste andere ferries, met Nederlandse financiële ondersteuning, gebouwd bij scheepswerf Damen in Hardinxveld/Giessendam. Barra heeft een niet al te beste naam en het is geen plaats die uitgebreid bezichtigd hoeft te worden. Behalve door Fort Bullen is Barra bekend om zijn grote overslagplaats voor pinda’s.

Fort Bullen werd, 10 jaar na de aankoop van St. Mary Island, in 1826 gebouwd om Bathurst, de nieuw door Groot-Brittannië aangeworven kolonie, te beschermen. Het is genoemd naar een hoge Engelse officier, commander Charles Bullen, bevelhebber van het Britse schip, de Maidstone, die de eerste kanonnen naar het fort bracht.

De grond waarop het fort staat werd in 1823 van de koning van Niumi, Burungay, in optie verkregen voor 100 Britse ponden per jaar.  Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft Fort Bullen ook nog dienst gedaan. De muren zijn toen gerestaureerd en er werd geschut geplaatst om de zee nabij Banjul te controleren. In 1996 werd het gehele complex opnieuw gerestaureerd in verband met de aanvang van de zg.’Roots-Festivals’. Sinds 1972 staat het fort op de lijst met nationale monumenten van Gambia.

Het geweldige overslagbedrijf voor pinda’s in Barra staat onder controle van een Gambiaans overheidsbedrijf, de GPMB, een naam die u overal langs de rivier Gambia tegenkomt. Het betekent Gambia Produce Marketing Board en controleert sinds 1974 alles wat met de handel en de op- en overslag van pinda’s en katoen te maken heeft. De instelling kan tussen Fatoto en Barra meer dan 10.000 ton pinda’s opslaan.

Het achterland van Barra is interessanter. U kunt een bezoek brengen aan Paradise Island, aan Dog Island, aan de krokodillenvijver van Berending, of aan Albadarr en Juffureh. Een oversteek vanuit Banjul kan dus best de moeite waard zijn, al was het maar vanwege de aanwezigheid van de dolfijnen in de riviermonding. Veel toeristen steken ’s morgens al met de eerste pont over om een van deze attracties te bezoeken, meestal middels een georganiseerde excursie.

Als u zou stranden in Barra, bijvoorbeeld omdat u de laatste pont miste of omdat deze vol was, dan kunt u kiezen uit enkele (zeer eenvoudige) hotels. Als u in het bezit bent van een retourkaartje voor de pont dan betekent dat niet dat u een gegarandeerde plaats of voorrang heeft. Het komt ook wel voor dat de laatste pont met ‘pech’ in Banjul blijft liggen.

Met een privéboot wil het nog wel eens lukken om, soms voor veel geld, terug naar Banjul te varen. Deze boten zijn klein en allesbehalve comfortabel. Als u gevoelig bent voor zeeziekte, blijf dan in de buurt van ‘overboord’, de bootjes kunnen behoorlijk schommelen. De overtocht op deze manier is niet ongevaarlijk en houd er rekening mee dat alle risico’s geheel voor uw eigen rekening zijn!

In het voorjaar van 2002 raakten verschillende van deze ‘ferries’ in moeilijkheden waarbij tientallen mensen omkwamen. Trouwens, ook de grote veerboten (er varen er drie) bieden weinig comfort en zijn, zoals gezegd, vaak afgeladen. Pas op voor zakkenrollers!

Barra wordt zowel door Gambianen als door Senegalezen zoveel mogelijk gemeden. Het is er, naar men zegt, niet echt veilig. Als u strandt, ga dan niet in op aanbiedingen van de vriendelijke bevolking die wel een overnachtingsadres weet.

Ga, hoe vreemd het ook lijkt, naar het nabij de aanlegplaats van de pont gelegen politiebureau. Men vangt u daar aardig op en helpt u aan een vertrouwd adres. Als u dat wilt, rijden ze u langs alle (drie) ‘hotels’ en brengen u daarna naar het hotel van uw keuze. Ga niet af op de buitenkant van het hotel, want schijn bedriegt. Wandel gerust even binnen en u zult ontdekken dat het hotel dat het slechtst oogt, het beste is. De prijs is in alle hotels gelijk. Als u van plan bent om het gebied rond Barra op eigen gelegenheid te bereizen, laat u dan vergezellen door een officiële gids.

U heeft, in Barra aangekomen, afhankelijk van de route die u volgde en de uitstapjes die u maakte, zeshonderd tot duizend kilometer door Gambia afgelegd. Vermoeiend, maar bij tijden zeer spectaculair. U kunt met recht zeggen dat u Gambia gezien heeft, kennisgemaakt heeft met de bevolking en bekend bent geraakt met de prachtige flora en fauna van het land.

Zonder gewetensbezwaar kunt u zich nog een poosje overgeven aan de geneugten van het luie strandleven en aan alles wat de hotels te bieden hebben. Want óók dat is Gambia. Alleen zou het jammer zijn als u terug ging naar huis met het land in gedachten als zou het bestaan uit zee, kust, hotels en een paar toeristische attracties. Helaas komen vele bezoekers van het land (nog) niet verder dan dié oppervlakkige kennismaking.