Aan de voet van de westelijke arm van de Rift Valley ligt het Lake Manyara National Park, met z’n 320 km2 waarvan 2/3 water is, een van de kleinste nationale parken in Tanzania. Manyara is het Maasai woord voor penseelplant, een opgaande struik die door het volk gebruikt wordt om afscheidingen van te maken.

Een veelbezocht park vanwege een paar vreemde kostgangers, al loopt het bezoekersaantal de laatste jaren terug. Het meest opvallende in het park zijn de boomklimmende leeuwen. Veel mensen bezoeken het park om deze dieren te zien, maar áls je ze al te zien krijgt liggen ze, zoals de meeste leeuwen, slapend in een boom die slechts op afstand te zien is. Ze zijn dus niet gemakkelijk te vinden en als u er speciaal voor naar het park gaat is de teleurstelling daar, want bijna niemand heeft gelegenheid om het morgen nóg eens te proberen.

In het park leefde een naar verhouding grote kudde olifanten. Nu laten deze dieren toch al een spoor van vernield bos of kreupelhout achter, als ze met teveel op een te kleine oppervlakte leven maken ze hun graasgebied groter en dat vonden de boeren in de omtrek niet leuk. Er werd dus uitgebreid jacht gemaakt op de olifanten, ze werden gedood of verjaagd naar andere gebieden. In het zuidwesten van het park zijn ze echter nog volop aanwezig en met een beetje geluk kunt u ze ’s avonds de helling van de slenk zien beklimmen, waar ze in het bos de nacht doorbrengen. In de ochtend dalen ze weer af naar het park. Een extra aantal olifanten wandelde vroeger het park binnen in de tijd dat er in het aangrenzende Tarangire National Park weinig of geen water was. Echter, als gevolg van droogte gedurende een aantal jaren vonden ze ook weinig water in het Lake Manyara National Park en weken uit naar andere plaatsen. Soms is het te droog en soms is het te nat in het park.

De hippopool is door zware regenval in een tamelijk groot meer veranderd, waardoor het waarnemen van deze kolossen een stuk moeilijker geworden is.

Een bijzonder verschijnsel wordt ook gevormd door het grondwaterbos. U passeert het als u via het plaatsje Mto wa Mbu het park binnenrijdt. In tegenstelling tot andere wouden krijgt dit bos slechts een klein gedeelte van het benodigde water via neerslag, dat soms overvloedig maar slechts gedurende korte tijd valt. Het onttrekt het water uit de bodem of liever gezegd uit het water dat via de hellingen naar het meer stroomt. Dat zakt weliswaar in de poreuze grond maar stuit al snel op een ondoordringbare rotsbodem waarna het via het bos langzaam naar het meer wordt afgevoerd. In het bos komen vele soorten bomen voor, een aantal ervan is gemerkt en bij de ingang van het park kunt u een lijst krijgen met de namen van de bomen. Men vertelt u tevens op welke plaatsen u moet zijn om maximaal van uw bezoek te kunnen genieten.

Het is een van de weinige parken waar gevraagd wordt of u voor het wild of voor de vogels komt. Het is vanzelfsprekend dat de watervogels een belangrijk aandeel vormen van de meer dan 350 soorten vogels die in het park aangetroffen zijn. Pelikanen, ibissen en vooral de beide flamingo soorten zijn overvloedig aanwezig, maar ook de zadelbek ooievaar en de Afrikaanse lepelaar leven in dit gebied. In juni en juli 2004 vond een nog niet geheel verklaarde ramp plaats in het park. Er vond massale sterfte plaats onder de 3 miljoen kleine flamingo’s die zich aan het meer ophouden. Aanmaak van een natuurlijk gif door de flamingo zelf lijkt de belangrijkste oorzaak.

Als u oog in oog wilt komen te staan met allerlei vogels, dan maakt u gebruik van het oudste boomtoppenpad (treetop walkway) van Tanzania. Op 18 meter hoogte kunt u een wandeling maken van 400 meter. Een redelijke conditie is een belangrijke voorwaarde om de tocht te kunnen volbrengen.

In feite heeft u voor uw bezoek minimaal twee dagen nodig, zéker als u ook nog een bezoek wilt brengen aan de warmwaterbronnen in het zuiden van het park. U kunt hier trouwens ook overnachten in het gelijknamige kamp: Maji Moto, Swahili voor warm water. Gedurende de regentijd doet u er goed aan om vooraf te informeren naar de toestand van het terrein. In het droge seizoen heeft u geen 4WD nodig.