De baai van Tamarin was in de jaren zestig en zeventig van de 20e eeuw een bekende ontmoetingsplaats voor surfende hippies. Al zijn er nog steeds een paar surfshops, buiten het surfseizoen (mei tot september) is het een wat vergeten plek. Hoewel, voorbijgangers kunnen moeilijk om het opvallende, knalroze Shree Sathya Sai Semalan Centre heen. Het valt nogal uit de toon in deze overwegend katholieke streek. Aan de rand van Tamarin trekt het nieuwe Tamarina-resort met golfbaan en luxueuze bungalows weer een heel ander publiek.

Zoutpannen

Tamarin is vanaf de weg ook direct te herkennen aan de zoutpannen. Deze bestonden al in de Franse tijd toen zout van levensbelang was voor de zeevaarders. Tegenwoordig leveren ze genoeg zout voor heel Mauritius.

Het zout wordt net als toen gewonnen volgens een simpel, natuurlijk proces. Men pompt zeewater in ondiepe bassins waar het water verdampt in de hete zon en het zout achterblijft. Tussen juni en december wordt het zout ‘geoogst’ door de sauniers, vrouwen die het zout in plastic bakken scheppen en op hun hoofd wegdragen. Bekijk de zoutpannen bij voorkeur in de ochtend als de vrouwen aan het werk zijn en de blauwe lucht mooi reflecteert in de rechthoekige, ondiepe bassins.

La Preneuse en de Martello-toren

Een paar kilometer ten zuiden van Tamarin leidt een smalle weg naar het strand van La Preneuse (volg het bruine bordje met ‘museum’). Achter dit strand staan een paar kanonnen en een van de vijf fortificaties aan Mauritius’ kust. Deze werden in de 19e eeuw opgetrokken door de Engelsen ter afweer van piraten en andere lastpakken, met name opstandige Fransen, nota bene de uitvinders van dergelijke torens.

De allereerste Martello-toren stamt uit de tijd van de Franse revolutie en werd gebouwd op Pointe Mortella in Corsica, vandaar de naam. Een Martello was praktisch onneembaar: je kon er alleen via een tien meter lang touwladder in komen. De Britten bouwden nog ongeveer tweehonderd andere Martello-torens, op diverse plaatsen in de wereld.

Dit exemplaar is goed bewaard gebleven en in 1999 nog gerenoveerd. Een gids leidt bezoekers langs de indrukwekkende dikke muren (3 m), het kruithuis, de woonruimte van de soldaten, de officierskamer en de nooit gebruikte kanonnen op het dak. Vanaf dit dak kijk je uit over het strand van La Preneuse. Een erg mooi strand is het, met fijn zacht zand aan een prachtige zee met diverse tinten blauw. In de verte schittert de Morne Brabant. Op zondag is het hier een komen en gaan van gezinnen, padvinders en vrouwen in sari met koelboxen in de hand.