Het geboortecijfer daalt de laatste decennia. Veel meer mensen zien de relatie tussen economische participatie, onderwijskansen en kleine gezinnen. Vooral de nieuwe midden-klasse met functies in de industrie heeft als doel de kinderen een betere toekomst te geven en dat betekent in Brazilië nog steeds inschrijven op een particuliere school. Om dat te kunnen betalen moeten beide ouders werken en er niet meer dan een of twee kinderen zijn. Onder invloed van voorlichtingsprogramma’s op de televisie zijn er steeds meer vrouwen die zich laten steriliseren zodra ze enkele kinderen hebben. Van de morele druk vanuit de katholieke kerk trekken de mensen zich steeds minder aan.

De bevolkingsdichtheid in Brazilië is gemiddeld 22 per km².

In Amazonas woont op elke vierkante kilometer 1 mens. Voor Nederland is dat cijfer: 440 per km², 20 keer zoveel dus. Een probleem in Brazilië is evenwel de slechte manier waarop de bevolking over het land verdeeld is zoals het volgende schema aantoont.

Verdeling van de Braziliaanse bevolking over het land.

regio,                    % oppervlakte,          % bevolking

Amazonas,                     42,                          6

Noordoost                    18                         , 28,5

Centraal-west,               22,                          7

Zuidoost,                       11                        43,5

Zuiden                           7                        15

Uit dit schema blijkt dat de centraal-westelijke staten en het Amazonegebied zeer dunbevolkt zijn. 85% van de bevolking woont in de kuststaten langs de oceaan.

Een van de uitdagingen voor Brazilië is dat de rijkdommen die ogenschijnlijk voor het oprapen liggen, beter worden benut. Op alle gebieden van de economie, de agrarische, de industriële, de mijnbouw, zijn grote winsten te behalen. Grote voor landbouw geschikte gebieden liggen braak of worden onderbenut, elders verhongeren mensen die werkloos zijn.

Brazilië is voor wat betreft autobrandstof niet meer afhankelijk van import, maar de alcoholindustrie hapert, terwijl de suikerrietcultuur onbegrensde mogelijkheden heeft en de automobilist liever op alcohol rijdt dan op benzine. De oliewinning is eindelijk op gang gekomen. Petrôleo Brasileiro, de eigen staatsoliemaatschappij, heeft in Brazilië veel benzinestations.

Het is de regering LULU geweest, die de machtige olieconcerns te verstaan heeft gegeven, dat de bodemrijkdommen niet door concessies onbenut blijven en heeft bedongen, dat Brazilië zelf daarvan moet profiteren. Brazilië zou men een ontwikkelingsland kunnen noemen omdat de economie niet tot welvaart voor de gehele bevolking leidt en omdat het financieel te afhankelijk is van het buitenland.

Maar Brazilië is niet arm, want het bezit voldoende bodemrijkdommen, kennis, energiebronnen en mogelijkheden om voedsel te produceren. Dit is het dilemma dat men steeds tegenkomt. Brazilië klimt als economische wereldmacht de toptien binnen en een 5e positie is een streefdoel. Maar de daarmee bereikte welvaart moet in het land blijven en beter verdeeld worden. In het land blijven, ja, want (te) veel winsten vloeien nog af naar eigenaren van buitenlandse investeringen en een aanzienlijk deel van de bevolking doet in feite niet mee aan het economisch proces en leeft van de rafels, het afval of de criminele marge.