Naast de vrij homogene gemengde bevolking maken de 'pueblos indigenas' (inheemse volken) nog maar 10% van de totale Chileense bevolking uit. Ten tijde van de aankomst van de Spaanse veroveraars waren er een groot aantal inheemse volken in Chili: Aymaras, Atacameños, Changos, Diaguitas, Mapuches, Tehuelches en Vuurland-indianen. Vooral de woestijnen van het noorden zijn een eldorado voor archeologen, die hier resten van duizenden jaren oude culturen aantroffen. In de drie eeuwen na de aankomst van de Spanjaarden zijn veel inheemse volken van hun cultuur beroofd of geheel uitgeroeid door militaire campagnes, gedwongen zwaar werk in de mijnen, en ziektes. De overgebleven indianen verloren grotendeels door gemengde huwelijken de zuiverheid van hun ras.

De vrij homogene (mestiezen) bevolking van Chili is veel meer een eenheid dan die van het buurland Argentinië, waar miljoenen Europeanen naar emigreerden. In Chili trad sinds het eind van de 19e eeuw in mindere mate ook vermenging op met enkele duizenden Europese immigranten uit alle mogelijke landen (vooral Duitsers, en in mindere mate Fransen, Joegoslaven, Zwitsers, Italianen, Engelsen en een kleine groep Hollanders), die vooral het zuiden van het land hielpen bevolken en ontwikkelen. Hierdoor bestaat nu ongeveer 25% van de bevolking uit blanken, die ondanks hun relatief geringe aantal veel economische macht bezitten.