De Jamaicaanse hutia (Geocapromys brownii), ook bekend als de Jamaicaanse coney, leeft in de beboste bergachtige gebieden op Jamaica. Naast de 25 soorten vleermuizen is dit het enige inheemse landzoogdier. Ook dit dier viel bijna ten prooi aan de mangoesten.

Wilde dieren kom je op Jamaica dus nauwelijks tegen, reptielen en insecten zoveel te meer. De spitssnuitkrokodil (Crocodylus acutus) is het grootste reptiel dat op Jamaica te vinden is, echter alleen aan de zuidkust.

Op Jamaica komen 22 soorten hagedissen voor. Je vindt ze overal (de groene hagedis springt wel heel erg in het oog), behalve de Jamaicaanse iguana (Cyclura collei). Dit is een grote hagedis waarvan volwassen exemplaren tot 1,50 meter groot kunnen worden. In 1948 werd deze op de lijst van uitgestorven dieren geplaatst, maar in 1990 herontdekt op enkele eilandjes voor de kust. Momenteel leeft het dier alleen nog in de bossen van de Hellshire hills (St.Catharina).

In 2012 werd een nauwelijks 1 centimeter grote nieuwe vlindersoort op Jamaica ontdekt, de Troyus turneri. Het was een mannetje, waarvan in 2011 reeds een vrouwelijke soortgenoot was ontdekt. Het is niet alleen een nieuwe soort, maar ook van een ander dan tot nu toe bekend vlindergeslacht. Het totaal aantal verschillende vlinders dat op Jamaica rondfladdert is daarmee op 136 gekomen en het is niet voor niets dat liefhebbers van vlinders zich naar Jamaica begeven om de hoeveelheid prachtige vlinders, waarvan de grootste, de Reuzen zwaluwstaartvlinder (Papilio homerus), een vleugelspanwijdte heeft van ruim 15 centimeter, met eigen ogen te aanschouwen.

Je zou bijna zeggen dat Jamaica geen openbare verlichting nodig heeft, er komen ruim 50 soorten vuurvliegjes voor. Helaas is er maar een soort die permanent licht geeft, de anderen knipperen als het ware. Om die reden worden ze 'blinkies' genoemd.

De wereld van de kikkers is ook interessant. Er zijn 17 verschillende soorten geteld, waarvan er 14 geen kikkervisjes ter wereld brengen, maar waarbij de kikkers als kikker uit het ei komen. De fluitkikker is wel de meest opvallende, hij fluit in plaats van te kwaken.

De gele slang, een van de vijf soorten die op Jamaica voorkomen, zul je zeker terug kunnen vinden. Hij is niet giftig (op Jamaica komen helemaal geen giftige slangen voor) en behoort tot de familie van de constrictors.

Het vogelleven op Jamaica is rijk gevarieerd. Vogelspotters uit de gehele wereld komen naar Jamaica om daar de 28 vogelsoorten die uitsluitend op dit eiland voorkomen te spotten. In totaal telde men 324 verschillende soorten. Een 15-tal soorten is niet van Jamaicaanse afkomst, maar is in de loop van de tijd daar door tussenkomst van mensen uitgezet, terwijl 160 soorten alleen in bepaalde tijden of op bepaalde plaatsen voorkomen. Van het totaal van de soorten worden 12 soorten door uitsterven bedreigd. De nationale vogel van Jamaica is de wimpelstaartkolibrie (Trochilus polytmus), een dwergkolibrie en de op een na kleinste vogel ter wereld, maar op Jamaica wel de meest voorkomende kolibriesoort, ook bekend onder de naam Doctorbird. De echte naam zegt hoe het mannetje eruit ziet: rode snavel en een tot 18 centimeter lange, rafelvormige staart. De vogel zelf is overwegend groen en in de zon zijn de kleuren adembenemend. Hij leeft van honing en van kleine insecten. Het is bijna vanzelfsprekend dat er veel watervogels te spotten zijn, maar ook gieren, papegaaien en uilen. Het is moeilijk om de fluiteend te vinden, ondanks zijn afmetingen en het feit dat op het eiland de grootste populatie ter wereld voorkomt. Hij kan bijna 60 centimeter groot worden. De inlandse bevolking kweekt de soort (waardoor het maken van een foto weer erg eenvoudig wordt) en ook de eieren zijn zeer geliefd.

Steeds meer toeristen tonen belangstelling voor alles wat leeft en groeit in de wateren rond Jamaica. Om aan die belangstelling tegemoet te komen is in 1992 een 13 kilometer lange strook voor de kust van Montego Bay aangewezen als beschermd gebied: het Montego Bay Marine Park. Daarna zijn er op tal van plaatsen nieuwe locaties bijgekomen en op bijna alle toeristische bestemmingen is het vandaag de dag mogelijk om de fantastische onderwaterwereld te ontdekken. Dat met name de riffen doelwit zijn behoeft geen betoog en in de meeste gevallen krijg je vooraf instructies hoe met dit ecologisch gemakkelijk te beschadigen stuk natuur moet worden omgegaan. Bovendien word je begeleid door ervaren instructeurs. Veel voorkomende koraalsoorten zijn schorskoraal, rode koraal en brandkoraal.

Tal van vissen hebben het goed naar hun zin in de wateren rond Jamaica. Daarbij moet niet alleen worden gedacht aan de kleurrijke visjes die zich rond de koraalriffen ophouden, maar ook aan barracuda's en haaien in diverse soorten (tijgerhaai, hamerhaai en meer), grote makreelsoorten, doktersvissen, zeebaarzen, egelvissen, roggen en papegaaivissen. Kortom, voor de sportvisser valt er ook veel te beleven.

De Caraïbische lamantijn (Trichechus manatus) verdient een aparte vermelding. Het is de grootste onder de zeekoeien. Hij kan tot 4,5 meter lang worden en tot 600 kilogram zwaar, met uitschieters tot meer dan 1000 kilogram. Vrouwtjes worden groter dan mannetjes. Ondanks zijn lichaamsbouw is hij in het water zeer beweeglijk. De achterpoten ontbreken geheel, maar hij heeft een geweldige staart waarmee hij zich onder water, zijn belangrijkste leefgebied, voortbeweegt. Ze hebben wel voorpoten die ze als een soort peddel gebruiken en waar de mee over de zeebodem 'wandelen'. Ze zijn ook in staat om er bijvoorbeeld voedsel mee vast te houden. Het vrouwtje werpt na een draagtijd van ongeveer 14 maanden één jong, hoewel er tweelingen voorkomen. Ze leven van zeegrassen, maar ook vissen en ongewervelde zeedieren staan op hun menulijst. Er wordt (illegaal) op gejaagd vanwege hun huid en hun vlees. Doordat ze zich zeer langzaam voortplanten behoort uitsterving op termijn tot de mogelijkheden, mede waardoor de diersoort een beschermde status (kwetsbaar) heeft. Je vindt ze in hoofdzaak aan de zuidzijde van Jamaica.