Tussen 1963 en 1971 kwamen en gingen de gastarbeiders, die weinig echt contact met het gastland hadden. Ze kwamen er alleen om te werken. Na 1973 vindt er gezinshereniging plaats zodat complete Marokkaanse gezinnen zich hier vestigen. Kinderen van deze gastarbeiders kiezen sinds 1983 vaak voor partners in het land van herkomst. Ze zijn inmiddels afkomstig uit alle sociale klassen. En vooral de universitair geschoolden die in Marokko geen baan kunnen vinden, kiezen voor een toekomst in Europa, Canada en de Verenigde Staten. De illegale migratie via Spanje en Italië neemt ook steeds grotere vormen aan. De geldstromen van de migranten naar Marokko zijn van enorm belang voor de schatkist. Met ruim 3 miljard dollar neemt Marokko de vierde plaats in bij landen die te maken hebben met dit fenomeen. Nog belangrijker dan de subsidies via ontwikkelingssamenwerking, de buitenlandse investeringen en de inkomsten van het toerisme zijn de overmakingen van de migranten.

Waar gaat dit geld naartoe? De migranten bouwen nieuwe huizen in de regio waar ze vandaan komen. Hierdoor stijgen de prijzen van de huizen en de bouwgrond. Vele dienstverleners als makelaars en aannemers houden zich hiermee bezig. Er wordt ook geïnvesteerd in de economisch sterke regio’s aan de kust. Migranten kopen ook steeds meer huizen buiten hun eigen regio. Ze starten vaak eigen bedrijven zoals landbouwbedrijven, winkels, handelsondernemingen en dienstverlenende bedrijven. Ook keren oudere migranten terug naar hun eigen regio om voor zichzelf te beginnen. Een nadelig gevolg van arbeidsmigratie is dat veel jonge mensen hun toekomst in het buitenland gaan zoeken.