Hier zijn ook de leerlooierijen waar op een eeuwenoude manier de vellen schoon worden geschraapt, daarna het leer gelooid en geverfd en ten slotte worden de huiden tot gebruiksvoorwerpen omgetoverd. De leerlooierijen die veel toeristen trekken, hebben twee soorte baden: die waarin het leer gelooid wordt en die waarin het geverfd wordt. De huiden worden in de verfbaden met de voeten aangestampt om een mooie kleur te krijgen. Vroeger werden plantaardige en dierlijke producten gebruikt, terwijl het tegenwoordig vooral chemische middelen zijn, waar jongens en jonge mannen met blote voeten en zonder maskers in bezig zijn. Deze manier van werken lijkt op slavenarbeid en is eigenlijk mensonterend om te zien. Naast schapen- en geitenhuiden worden ook runder- en dromedarisvellen gebruikt. De leerverwerkingsindustrie is georganiseerd in gilden.

Mooie souvenirs van leer zijn moderne babouches, die puntig maar ook rond kunnen zijn. Het traditionele schoeisel van mannen zijn puntige babouches van geel leer. Die van de vrouwen kunnen puntig zijn, maar ook rond en met zijdefluweel overtrokken en geborduurd met goud- of zilverdraad. Tijdens festiviteiten op het platteland draagt men ronde geborduurde babouches.

In de Rif dragen de mannen een choukara, een traditionele schoudertas met een klep die met stempelafdrukken of geborduurde motieven versierd is. Er zijn ook in de souks ook mooie, moderne tassen te koop.

Van oudsher werden kostbare boeken of korans voorzien van een leren omslag. Hiervoor werd vaak marokijnleer, een fijne soort korrelig geitenleer gebruikt evenals voor portefeuilles.