De lunch is eigenlijk de belangrijkste maaltijd. Een vegetarische couscous kun je nemen of een pizza of omelet. Bij meer trek kun je alle gerechten bestellen die ook ‘s avonds beschikbaar zijn.

De gerechten zijn niet scherp gekruid. De kruiden die het meest gebruikt worden, zijn koriander, komijn, saffraan, paprikapoeder, kurkuma, kruidnagel, kaneel, anijs en gember. Amandelen worden er vaak aan toegevoegd evenals honing.

Het belangrijkste gerecht in de Marokkaanse keuken is de tajine die in een kegelvormige aardewerken schaal wordt bereid op een vuurtje van houtskool. Het gerecht moet eigenlijk enige uren stoven, maar in de praktijk is dit niet altijd het geval. Verschillende tajinegerechten zijn: tajine met lamsvlees, pruimen en amandelen, tajine met kip, citroen en olijven, Berbertajine met pompoen en uien en vistajine.

Naast tajine zijn andere gerechten: kefta (gehaktballetjes van lams- of rundvlees met uien in tomatensaus) soms ook als tajinegerecht, couscous (een Berbergerecht) met lamsvlees of kip en groenten of vegetarisch met zeven groentes (meestal op vrijdag), mechoui (gevuld lamsvlees met pruimen en amandelen) of geroosterd aan een spit, kebab/brochettes (stukjes lams- of rundvlees aan een spies), pastilla (een specialiteit uit Fez van bladerdeeg gevuld met duif of kip) met suiker en kaneel.

Voorgerechten zijn: harira (gebonden soep), mezze (gevarieerde salade), salade marocaine (in kleine stukjes gesneden komkommer, tomaat, uien). Bij iedere maaltijd wordt kesra (rond brood) gegeten, ook lekker om in de tajine te dopen.

Nagerechten: diverse Marokkaanse koekjes van amandelen en andere noten zoals briwat en cornes de gazelles die de muntthee vergezellen.

Als een restaurant de naam ‘dar’ (huis) draagt, is het vaak een restaurant voor regionale specialiteiten.

In vele restaurants wordt geen alcohol geschonken. Dan drink je mineraalwater (Sidi Ali) of vers geperst fruitsap (sinaasappel, druiven, granaatappel) bij je eten. Na de maaltijd en tijdens de hele dag drink je de nationale drank van Marokko: groene muntthee (atay deeyal naanaa in het Arabisch, thé al la menthe in het Frans). Deze wordt geserveerd in een potje of een glas met verse munt, waaraan naast zwarte thee ook suiker is toegevoegd. Als je dat laatste niet wilt, zeg je ‘shweeya (beetje) of ble (geen) soukar’ of ‘sans sucre s’il vous plait’. Pas in 1854 werd de thee door de Britten naar Marokko gebracht. Deze wordt werkelijk overal gedronken en is ook een symbool van gastvrijheid geworden.

Andere theesoorten zijn anis (anijsthee) en verbena. Koffie wordt zeer sterk en zwart gedronken (qahwa kahla) of noss noss (met melk) of met voornamelijk melk (café cassé).

Er zijn wel Marokkaanse wijnen, die sinds de Romeinse tijd worden geproduceerd. Druiven worden geteeld in drie gebieden: tussen Rabat en Casablanca, rond Oujda en rond Fez en Meknès. Bekende wijnmerken zijn President en Guerrouane. Twee Marokkaanse biermerken zijn Flag Spéciale uit Tanger en Stork uit Casablanca.