Ook eenhoornige neushoorns maken in toenemende mate uitstapjes naar de akkers van de boeren en vernielen de oogst. In sommige jaren lopen de neushoorns 75 procent van de gerst, mosterdzaad, tarwe en maïsoogst plat. Voorts zijn deze dieren verantwoordelijk voor drie tot vier dode-lijke ongelukken per jaar. Geen wonder dat veel boeren in hun strijd om te overleven geen oog hebben voor de gunstige aspecten van de nationa-le parken zoals het conserveren van bodem, water en soorten. Het bos van Chitwan temt bijvoorbeeld de wildstromende rivier Rapti en biedt weerstand aan het gevaar van overstromingen. Vele diersoorten zijn al zeldzaam geworden. De Bengaalse tijger en de gaviaalkrokodil zouden zonder de bescherming van de parken al geheel zijn uitgeroeid. Voor de eenhoornige neushoorn geldt hetzelfde verhaal, vooral omdat ook de hoorn van dit dier als een hoogwaardig genees-middel wordt beschouwd. De hoorn van een neushoorn brengt op de locale markt al gauw 300.000 Rs. op ofwel ongeveer euro. 3000,-. Toch leven er in totaal nog ongeveer 550 neushoorns op het Nepalese grondgebied, waarvan zo’n 500 in het Chitwan National Park. Er zijn plannen om een deel van de neushoorns in Chitwan over te brengen naar het Bardia National Park in West-Nepal. De uitgestrekte graslanden in het Bar-dia National Park vormen een goede leefomgeving voor de eenhoornige neushoorns.

Lippenberen

Berucht om zijn onvoorspelbare gedrag is de lippenbeer. De reden voor zijn onvoorspelbare gedrag is dat hij slecht ziet en hoort. Als iemand hem dan tegen de windrichting nadert schrikt hij soms ontzettend en slaat hij met zijn grote klauwen naar de onbekende. Hij is herkenbaar aan zijn zwart tot roodbruine, ruige vacht en een lange, puntige snuit. Ondanks zijn gewicht van 100 kg en lengte van 1,60 m is hij een goede klim-mer. De kans dat u een lippenbeer zult ontmoeten is klein, omdat hij in de regel overdag in een grot slaapt. De lippenbeer is een planteneter en voedt zich bij voorkeur met vruchten, honing en termietenlarven, die hij met zijn puntige snuit uit termietenheuvels zuigt. Andere beren die voorkomen zijn de bruine beer en de Aziatische zwarte beer.

Beschermde diersoorten

Behalve de neushoorn, de lippenberen en de Bengaalse tijgers leven onder meer de volgende beschermde diersoorten in de wildgebieden van de Binnen-Terai en de zuidelijke Terai: olifanten, wilde buffels, gaur (wilde bizons/runderen), panters, hyena’s, bizons, slangen, vossen, Gan-gesdolfijnen (rivierdolfijnen), jakhalzen, wilde zwijnen, wilde honden en katten, antilopen en diverse soorten herten, waaronder de sambar (paardhert) en krokodillen zoals de visetende gaviaalkrokodil (Gangesgaviaal). Voorts vier apensoorten (resusaap ofwel rhesus makaak; Grijze Terai Makaak; Assam makaak en de Langoer) en vogelsoorten (fazanten).

Yaks

In het hooggebergte nemen yaks een belangrijke plaats in. Yaks zijn langharige runderen die alleen boven de 3500 meter leven. De naam yak is in wezen de naam van het mannetjesdier; het vrouwtjesdier noemt men een nak. In de loop der jaren is het woord yak als soortnaam ingeburgerd geraakt. Dankzij een langharige ondervacht kunnen de yaks zich ook ’s winters goed warm houden. Zij zijn in staat om met een last van zeventig kilo over de hoogste bergpassen te trekken. Yaks gaan voor niemand opzij: mocht u hen ooit op een bergpad tegenkomen, dan is het zaak om ruim baan voor hen te maken! Verder bezorgen deze dieren de bergbewoners melk, boter, kaas, wol, leer en vlees. Een zelfde taak hebben de dzums (chauris), een kruising tussen yaks en runderen. Yaks en dzums lijken veel op elkaar en worden vaak verward. Op de hoogvlakte van Tibet leven nog wilde yaks; hun voortbestaan wordt bedreigd door jagers.

Ezel- en ponykaravanen

In de bergen kruisen ezel- en ponykaravanen uw weg. Ezels kunnen tamelijk zware lasten dragen (35 tot 50 kg) en vervoeren vooral rijst. De dieren kunnen zich heel goed verplaatsen op de smalle trails in de bergen. De karavanen, die men al van verre hoort door de rinkelende belletjes om de nek van de dieren, worden aangevoerd door een fraai met kleedjes uitgedoste ezel die als leider fungeert en die de karavaan tot spoed maant om voor het middaguur, als het te warm wordt, op de plaats van bestemming te zijn.