Te vinden in: vrijwel alle parken en reservaten.

Chimpansee

U zult er even naar moeten zoeken, soms een barre tocht door de jungle moeten maken en naar een verre plaats moeten afreizen alvorens u een chimpansee zult vinden. Doorgaans kunt u ze alleen vinden met hulp van een gids en is het verboden om zelfstandig op zoek te gaan naar deze dieren. Ze leven in bossen en vormen groepen van 10 tot 20 stuks. Groepen die elkaar dicht benaderen bedreigen elkaar door te schreeuwen. Als je je te midden van zo’n groep bevindt als dit gebeurt is dat niet alleen een unieke, maar tevens een bijna huiveringwekkende ervaring. De chimpansee is donker behaard, met uitzondering van het gezicht. Men gaat er algemeen van uit dat de ‘chimp’, ná de mens, het meest intelligente zoogdier is. Ze voeden zich voornamelijk met bladeren en vruchten. Op de plaatsen waar u ze kunt vinden zijn de chimpansees aan mensen gewend en kunt u ze tot op enkele meters afstand naderen. Desalniettemin zijn het gevaarlijke dieren en dient u speciale voorzorgsmaatregelen te nemen hen niet in hun dagelijkse bezigheden te storen of hen aan het schrikken te maken. Aanvullende gedragsregels vindt u na de beschrijving van het Gombe Stream N.P.

Te vinden in: Gombe Stream N.P. en Mahale Mountains N.P.

Colobusaap (franjeaap)

In Tanzania leven drie soorten colobusapen: de zwartwitte colobus, de rode colobus en de Zanzibar colobus, hoewel deze nauw verwant is aan de rode colobus. De Nederlandse benaming, franjeaap, zegt iets over hun uiterlijk, de vacht en vooral de staart, doet denken aan versiering met franjes. Ze zijn niet eenvoudig te vinden, ze leven hoog in de bomen, maar er zijn er zoveel dat u er zeker tegen zult komen, zeker de veelvuldig voorkomende zwartwitte colobus. Ze worden ongeveer 60 centimeter hoog en leven van bladeren en vruchten. Het zijn geweldige acrobaten en het gebeurt meermalen dat de dieren een val maken van vele meters, en je daarna verontschuldigend aankijken: ‘heb ik iemand aan het schrikken gemaakt?’ Ze zijn gemakkelijk herkenbaar aan hun diepzwarte kleur, hun witte (rode) gezichts- en staartbeharing.

Onder andere te vinden in: Kilimanjaro N.P.

Hyena

Hyena’s behoren tot de meest sociale en best georganiseerde diersoort. U vindt ze in twee soorten, de gestreepte hyena (de kleinste) en de gevlekte hyena. Ze zijn gemakkelijk te herkennen aan de kortere achterpoten, waardoor het lijkt of de rug schuin afloopt. De gestreepte hyena heeft geen natuurlijke vijanden, hij verspreidt een geur waar zelfs leeuwen voor op de loop gaan. Hij heeft wel ontzag voor zijn gevlekte halfbroer. De gestreepte hyena is een slechte jager en leeft derhalve hoofdzakelijk van aas, maar is bij bepaalde volkeren berucht vanwege het feit dat hij ook mensenlijken opgraaft en eet. Overigens, andere volkeren maken van zijn diensten gebruik voor de verwijdering van hun overledenen. Hij komt ook naar woongebieden van mensen waar hij het voorzien heeft op huishoudelijk afval. De gevlekte hyena is niet alleen groter, ook de nek is aanmerkelijk dikker. In principe is het een aaseter, maar jaagt ook zelf en liefst in (grote) groepen. Ze zijn daarbij niet kieskeurig en hebben weinig ontzag voor hun prooi. Zodoende is een leeuw bang van een groep gevlekte hyena’s, maar er zijn ook verhalen bekend van mensen die het slachtoffer werden van hun jachtlust. Ze zijn niet bang om dorpen binnen te gaan. Hun huilgeluid is op kilometers afstand hoorbaar.

Te vinden in: de meeste nationale parken en wildreservaten.

Jakhals

De gestreepte jakhals lijkt een beetje op een hond, de kleur is wit tot grijsbruin en er loopt een streep (soms zeer vaag) vanaf de voorpoten over de flank naar de staart. Er wordt op hem gejaagd door de leeuw en het luipaard. Hij is moeilijk te vinden omdat het dier bij schemer en in het donker jaagt. De jakhals leeft van klein wild en grondvogels, maar het is ook een aas- en afvaleter. U treft het dier aan in paren.

Onder andere te vinden in: Serengeti N.P. en Tarangire N.P.

Krokodil

Ooit werd de krokodil met uitsterven bedreigd. Met name de nijlkrokodil, die een lengte van 6 meter kan bereiken, was het doelwit van jagers en stropers die de huid goed konden verkopen vanwege hun waarde voor de lederindustrie. Het was dan ook een gemakkelijke prooi die zich eenvoudig liet schieten. Tegenwoordig neemt het aantal krokodillen weer gestaag toe, waardoor ze ook weer de kans krijgen hun grote lengte te bereiken. Het blijft natuurlijk een imposant gezicht om deze dieren met een monsterlijke uitdrukking met open bekken op de oever te zien liggen, teneinde hun temperatuur te regelen. Zonder een rimpel te veroorzaken kunnen ze in het water verdwijnen waarna slechts hun ogen en een stukje van hun neus zichtbaar blijft. De krokodil is van groot belang voor het natuurlijk evenwicht in het water. Hij leeft voornamelijk van vis en andere waterdieren, zoals slakken en kreeften. Als ze de kans krijgen, en in het water zijn ze oppermachtig ten opzichte van landdieren, verorberen ze ook zoogdieren die in of aan het water zijn om er te drinken of te zwemmen. De krokodil is ook gevaarlijk voor de mens tijdens het baden, dus voordat u zich te water begeeft doet u er goed aan zich te overtuigen dat u van krokodillen geen gevaar te duchten heeft.

Te vinden in: alle parken en reservaten waar rivieren voorkomen.

Meerkat

Er zijn nogal wat soorten meerkatten, u zult de groene meerkat, ook wel aangeduid met de Engelse naam vervet, overal aantreffen. Ze leven op de grond of laag in de bomen en trekken er op uit in kleine groepen. Ze worden ongeveer 40 centimeter groot en ze zijn, net als de meeste andere aapsoorten, nieuwsgierig van aard. In de omgeving van lodges en kampeerplaatsen zijn ze soms (bijna) handtam. Hoewel ze behoren te leven van plantaardig voedsel, pakken ze daar alles wat ze kunnen bemachtigen (en sommige mensen vinden dat leuk). Als gevolg van hun snelheid vallen ze zelden ten prooi aan roofdieren, tenzij ze een rivier oversteken of zich te water begeven, een krokodil is er niet vies van.

Te vinden in: vrijwel alle parken en reservaten.

Wrattenzwijn

Het penseelzwijn en het wrattenzwijn worden vaak met elkaar verward, in Tanzania is dat vrijwel uitgesloten, het penseelzwijn komt er slechts zeer sporadisch voor. Het wrattenzwijn heeft een voor veel mensen ietwat afstotelijk uiterlijk. Hij dankt zijn naam aan de knobbels onder de oren, vier bij de vrouwtjes en zes bij de mannetjes. Zijn ruige beharing en de soms forse bakkebaarden, samen met de rond uitgegroeide hoektanden, maken hem inderdaad niet tot moeder natuurs fraaiste afgezanten. Maar, zoals elk dier, het heeft zijn charme. Wrattenzwijnen leven in familieverband, waarbij het aantal volwassenen kan variëren. De jongen blijven bij de moeder tot ze zelf volwassen zijn. Het dier behoort een licht- tot donkergrijze kleur te hebben, maar meestal hebben ze de kleur van hun omgeving aangenomen, ze mogen graag in de modder rondspartelen. Water is echter, als gevolg van het voedsel dat ze gebruiken, geen eerste levensbehoefte. Een volwassen wrattenzwijn is ongeveer 75 centimeter hoog en heeft vervaarlijk uitziende hoektanden die wel 60 centimeter lang kunnen worden. Ze worden echter niet als wapen gebruikt, althans niet in de eerste plaats, maar om bodemvruchten op te graven. Ze leven in holen en de jongen zijn een geliefde prooi voor grotere roofdieren die er, ondanks de soms zeer felle verdediging door de volwassenen, meestal wel in slagen de prooi die ze op het oog hebben te verschalken. Een dravend wrattenzwijn heeft, lijkt het, een antenne: zijn staart staat dan recht omhoog.

Te vinden in: vrijwel alle parken en reservaten.