Een lange periode van strijd volgde, die pas in 1598 eindigde met het 'Edict van Nantes', waarin de godsdienstvrijheid werd geregeld. Tegelijkertijd beperkte koning Hendrik IV de macht van de kasteelheren en nam hij zelf de touwtjes stevig in handen. Niet veel later brak de tijd van 'de Lodewijken' aan, een periode waarin de koningen de absolute macht vergaarden, maar ook een tijd waarin af en toe conflicten tussen protestanten en rooms-katholieken oplaaiden. Tijdens het koningschap van Lodewijk XIII was het vooral kardinaal Richelieu die zijn macht liet gelden. Hij ontmantelde verscheidene kastelen van families die hem en de koning niet goed gezind waren. In 1661 nam Lodewijk XIV de macht in handen; als absoluut heerser ging hij de geschiedenis in als de Zonnekoning. Of Lodewijk de woorden: 'De staat, dat ben ik' gesproken heeft is niet zeker, maar hij handelde er wel naar vanuit zijn paleis in Versailles. Onder het bewind van Lodewijk XV en Lodewijk XVI nam de onvrede onder het volk toe. De bevoorrechte positie van de adel en de geestelijkheid was de gewone man een doorn in het oog. Door misoogsten, toenemende belastingen en de spilzucht van de adel verarmde de bevolking. Een revolutie tegen het absolute gezag van het Ancien Régime was onontkoombaar en toen de derde stand ('boeren, burgers en buitenlui') definitief in opstand kwam, werd het politieke plaatje van Frankrijk en West-Europa voor altijd anders ingekleurd.