Allereerst overspoelde van 200 tot 135 miljoen jaar geleden het wassende water van de Jurazee grote delen van Noordwest-Europa. Vervolgens zette de Krijtzee van 135 tot 65 miljoen jaar geleden wederom grote delen van Europa onder water en dus ook dit gebied. De Krijtperiode was de tijd van de dinosaurirs, de beroemde reuzenhagedissen, waarvan sommige dieren afmetingen van dertig meter konden bereiken. Nog steeds liggen deze kalksteenafzettingen rondom het Centraal Massief, zoals bijvoorbeeld in de departementen Cher, Indre, Dordogne en Lot. Het kalksteen dat in deze periode werd gevormd gebruikt men tegenwoordig veel in de bouwnijverheid en in de cementfabricage.

Kalksteen

De onderste lagen kalksteen ontstonden dus in de Jurazee; de bovenste lagen kalksteen dateren uit de latere Krijtperiode.

Kalksteen is een afzettingsgesteente dat ontstaat op een zeebodem uit in het water levende organismen. Veel van die levende wezens bezitten een omhulsel of skelet van kalk. De mineralen waaruit deze skeletten bestaan zijn door de organismen opgenomen uit het water. Bij het afsterven van deze koralen, kalkalgen, schelpdieren, enzovoort, vallen de skeletjes op de zeebodem en vormen daar een afzetting van kalkslib. Na verharding (verkitting) van dit slib ontstaat kalksteen, waarin vele diersoorten die in de desbetreffende zee geleefd hebben als fossielen terug zijn te vinden. Overal kunt u de fossiele overblijfselen van planten en dieren vinden die miljoenen jaren geleden leefden: in kalksteengroeven, in ontsluitingen voor wegenbouw, op storthopen, langs beken en wandelpaden.

Kalksteen kan vele kleuren krijgen. Dit komt doordat het kalksteen vaak de kleur aanneemt van andere mineralen die gelijktijdig neerslaan.