Aan het begin van de 16e eeuw kwamen de Portugezen hier en bouwden een fort dat ze Mazagan noemden. Gedurende ruim twee-enhalve eeuw werd van hieruit veel handel gedreven. Toen de Portugezen in 1769 het fort moesten verlaten, bliezen ze het groten-deels op. Sultan Sidi Mohammed ben Abdallah bouwde een nieuwe stad en liet de ruïne van het fort ongemoeid.

Aan het begin van de 19e eeuw bouwden sultan Abd er-Rahaman samen met Joden uit Azemmour een nieuwe stad, die zij El Jadida (de Nieuwe) noemden. De Joodse gemeenschap dreef succesvol handel, maar zij woonde niet in een aparte wijk (mellah) zoals in andere Marokkaanse steden.

El Jadida werd tijdens het Franse protectoraat weer Mazagan genoemd en groeide uit tot een administratief centrum en populaire badplaats. In 2004 werd de Cité Portugaise (de Portugese medina) door de UNESCO op de werelderfgoedlijst geplaatst als ‘zeer geslaagd voorbeeld van een vermenging van de Europese met de Marokkaanse cultuur’.

Er werd echter weinig door de overheid aan renovatie gedaan, maar recentelijk investeren buitenlanders in de medina. De overheid is bezig met het Mazagan-project: een groot toeristencomplex met luxehotels en golfbanen aan het strand ten noorden van de stad.

Stadswandeling en oriëntatie

Het centrum van de stad is de Place Mohammed V. Ten noorden hiervan ligt de Cité Portugaise. Bij de Place Mohammed Ben Abdallah is de toegangsport tot de medina. Zo kom je in de hoofdstraat, de Rue Mohammed Ahchemi Bahbai met aan je linkerhand de Eglise de Asuncion en verderop links de belangrijkste bezienswaardigheid: de Cisterne Portugaise (Portugese cisterne). In 1514 werd deze gebouwd als voorraadkamer en later fungeerde hij als munitiedepot. Uiteindelijk werd dit onderaardse, bijna vierkante complex gebruikt als waterreservoir. In 1916 werd het bij bouwwerkzaamheden toevallig herontdekt.

Bovenin is een lichtschacht die samen met kunstlicht ervoor zorgt dat de 25 zuilen in het stilstaande water gereflecteerd worden. Dit geeft een wat onheilspellend, maar ook sprookjesachtig effect. Hiervan maakte cineast Orson Welles in 1954 gebruik in zijn film ‘Othello’. De openingstijden zijn: dagelijks van 9.00-13.00/15.00-18.30 uur. De entree bedraagt 10 dh.

Als je de hoofdstraat verder uitloopt, kom je bij Porte de la Mer (Zeepoort) waar vroeger de schepen werden geladen en gelost. Rechts hiervan kun je de stadswal op en kom je bij het Bastion de L’Ange, waar je een mooi uitzicht over de stad hebt. Oorspronkelijk had de stad vijf bastions waarvan er vier in 1769 herbouwd werden.

In Bastion de St. Sebastian heeft ooit de inquisitie gezeten en het was een tijd lang een gevangenis. Je ziet daar ook de voormalige synagoge en de Joodse begraafplaats. In de jaren vijftig zijn de meeste Joden naar Israël uitgeweken.

De stranden

In juli en augustus zijn alle stranden erg druk; in de andere seizoenen juist erg rustig.

Het Hauzia-strand ligt acht kilometer ten noordoosten van de stad. In dit gebied wordt ook het toeristencomplex Mazagan gebouwd.

Plage Sidi Bouzid ligt twee kilometer ten westen van de stad. Hier zijn vakantiehuizen en een paar restaurants. Je kunt dit strand met bus 2 bereiken. Hij vertrekt ten noorden van Bastion St. Antoine.

Excursies vanuit El Jadida

Azemmour

Dit stadje, dat 16 kilometer ten oosten van El Jadida ligt, heeft een mooie, authentieke medina ook weer als gevolg van de komst van de Portugezen. In de 12e eeuw tijdens de Almohaden-dynastie was er een levendige handel tussen Azemmour en Malaga. De Portugezen veroverden de stad in 1513 en bouwden er een fort, de tegenwoordige medina. De Portugese aanwezigheid is nog terug te vinden in de bijzondere deuren en het borduurwerk.

Bij de Place du Souk kun je de stadswallen op. Als je rondloopt, kom je bij de Dar el Baroud , een grote toren die als kruithuis diende. Vanaf de wallen heb je een mooi uitzicht over de rivier. Je ziet ook de oude mellah, waar tot 1960 nog vele Joden woonden. De oude stadssynagoge wordt nog steeds onderhouden en bezocht door Joden uit andere steden. Vele witte muren in Azemmour zijn door locale artiesten beschilderd.

Kasba Boulaouane

Ruim honderd kilometer ten zuidoosten van El Jadida ligt Kasba de Boulaouane op een rots te midden van bossen. De Almohaden hadden hier een nederzetting gebouwd. Begin 16e eeuw werden de Portugezen belet verder landinwaarts te trekken. In 1710 bouwde sultan Moulay Ismaïl de kasba, die maar één toegangspoort heeft en zeven bastions. Naast het paleis van de sultan staat een vierkante toren die uitzicht bood op het omliggende gebied.

Naast de vervallen moskee ligt het graf van de heilige Sidi Mancar. In 1924 riepen de Fransen de kasba uit tot monument. Er wordt sinds 1955 iets aan restauratie gedaan. Het gebied rondom de kasba is geliefd bij valkeniers en de valkenjacht wordt dan ook nog steeds beoefend. Verder zijn hier wijngaarden en is Gris de Boulaouane de beste rosé van Marokko.

Oualadia

Dit kustplaatsje ligt tussen El Jadida en Safi en komt aan zijn naam door de Saadische sultan El Oualid, die hier in 1634 op een klif een kasba bouwde. Hier is ook een lagune waaraan koning Mohammed V een zomerpaleis bouwde. In de bocht van de lagune is een mooi strand, waar je veilig kunt zwemmen en surfen. Er zijn verschillende surfscholen waar je materiaal, kano’s en kajaks kunt huren om op de lagune mee te varen. Je kunt de omgeving verkennen met een mountainbike of scooter.

De oesterteelt is hier belangrijk. Vanaf 1957 wordt hier tweehonderd ton oesters per jaar geoogst. Je kunt Oesterkwekerij nummer 7 bezoeken, Maison de l’Óstrea II, tel. 023-366324, www.ilove-casablanca.com/ostrea. Inwoners van Marrakech en Casablanca komen hier vaak het weekend doorbrengen en in augustus is het vol met badgasten. De rest van het jaar is het hier aangenaam vertoeven.