Het oudste stadsdeel ligt op de kop van het Santa Catalina-schiereiland. Het straalt op een zonnige zomerdag een gezellige sfeer uit; u vindt hier bovendien tal van prima eetgelegenheden. Ten oosten van het schiereiland strekt zich Playa de San Lorenzo uit; dit strand trekt zomers drommen Spaanse dagjesmensen die de stad daarmee tot een van de drukste badplaatsen van de Atlantische Costa Verde maken.

Hallucinerend spel van licht en kleur in León

De gotische Santa María de Regla-katedraal is zonder twijfel het meest indrukwekkende van wat er in de Middeleeuwen in Spanje aan kerkelijke architectuur is verrezen. Er zijn grotere kathedralen, maar nergens speelt de zon via de imposante gebrandschilderde rozetramen zo’n hallucinerend spel dat de illusie ontstaat van een in het schip zwevende veelkleurige mozaïekbal. Het mag een wonder heten.

Santander, populaire badplaats met allure

In de zomermaanden, d.w.z. vanaf mei tot begin oktober, speelt het leven in Santander zich af op en onderaan de boulevards; de stranden zijn via brede trappen toegankelijk. Het populairste strand is het veel grotere en bredere Playa El Sardinero aan de noordrand van de stad. Langs de boulevards zijn de beste restaurants te vinden, de meest gerenommeerde hotels en de betere tapasbars en winkels. Voor de Madrilenen is Santander het Bergen aan Zee.

Santiago de Compostela

De legendarische Engelse generaal Wellington die begin 19e eeuw Napoleon uit Spanje verdreef, noemde Santiago 'de stad van het verderfelijk bijgeloof’. U hoeft niet gelovig of bijgelovig te zijn om de gewijde sfeer van de stad te ervaren. Maar Santiago is ook een toeristenfuik waardoor de echte pelgrims wat in de verdrukking komen.

 

Het noordwesten van Spanje, een ontdekking

Het noordwesten van Spanje wordt vaak vergeleken met lerland of Schotland. De overeenkomst beperkt zich niet tot het minder stabiele klimaat en het golvende, groene landschap. Of tot de granieten kust die wordt onderbroken door mooie en schone zandstranden. Ook niet tot de diep het land instekende rías, de fjorden.

Er is ook een gezamenlijke Keltische erfenis. Voor wat Galicië betreft is die terug te vinden in het terughoudende en conservatieve volkskarakter. Dat vindt onder meer zijn vertaling in de traditionele volksmuziek; op hoogtijdagen voert de gaita gallega, de Spaanse doedelzak, ijl de boventoon.

Het agrarische achterland van Galicië wordt gedomineerd door de Macizo Calaico, de bergstreek die als opstap fungeert voor het machtige Cantabrisch randgebergte dat ver naar het oosten doorloopt. Hier zoeken visrijke rivieren traag de dalen op. In de kleine, half verlaten boerendorpen bestaat vaak de enige zichtbare vooruitgang uit een schotelantenne op het wankele dak.

Eens onneembare vestingen zijn óf vervallen tot ruïnes, óf leiden een riant bestaan als luxueuze parador. Een handvol kastelen is gerestaureerd en te bezichtigen - de meeste bezienswaardige burchten zijn te vinden in de streek rond Castro-Caldelas en Ribadivia.

Achter de schijnbare idylle van het platteland van Galicië gaat de sociale werkelijkheid schuil van een van de armste regio's van Spanje. Er zijn nog boeren die de met zweet en tranen verkregen opbrengst van hun arbeid opslaan in de karakteristieke horreos, de hoog op poten staande stenen voorraadschuurtjes. Deze zijn godvrezend getooid met knoestige romaanse kruizen. 

Het is dan ook geen toeval dat in deze uithoek van Spanje de legendarische pelgrimsweg van Sint Jacob, de Camino de Santiago eindigt. En ook niet dat de Galiciërs er in de Middeleeuwen heilig van overtuigd waren dat aan hun kust, bij Cabo Finisterre, de wereld ophield. De niet verwachte terugkeer van Columbus hielp hen eind 15e eeuw uit de droom.

De eindeloze uitgestrektheid en verlatenheid van Galicië is gebleven. Dat heeft de noordwestkust van Spanje altijd aantrekkelijk gemaakt voor smokkelaars. Ging het vroeger om tabak, nu gaat het vooral om verdovende middelen.

Richting Portugese grens wordt het klimaat niet alleen warmer en verandert onmiskenbaar de tongval, ook de vegetatie toont een ander gezicht. De altijd wat treurig ogende eucalyptusbomen maken geleidelijk plaats voor weerbarstige kurkeiken.

Meer dan in het noorden, treft men in het zuiden van Galicië fraaie kastelen aan, zoals rond Verin. Hier strekt zich ook het wijngebied van Galicië uit, El Ribeiro. Vooral de rode Ribeica, een zogenaamde vino verde, ofwel 'groene wijn', is met zijn lage alcoholpercentage uitstekend gezelschap bij de vele streekgerechten van Noordwest-Spanje. Traditioneel zijn de empanadas, kleine pasteitjes gevuld met vis of vlees. En de waarschijnlijk voor koude winteravonden bedoelde caldo gallego, een dikke vleesbouillon met bonen, wordt zonder blikken of blozen ook hartje zomer geserveerd. Natuurlijk staan in dit mosselgebied de vieiras, gebakken mosselen, op het menu. Ook andere schelpdieren zijn er populair, zoals almejas (venusschelpen) en berberechos (kokkels) die in de fjorden bij laag water met de hand worden gevangen.

Asturië

De Cantabrische kust vanaf Galicië naar het westen volgend, levert een kennismaking op met twee typisch Spaanse regio’s: Asturië en Cantabrië. Het landschap van Asturië heeft een meer open karakter dan dat van Galicië; het Cantabrisch randgebergte wijkt hier naar het zuiden en maakt plaats voor een zacht glooiend heuvelland waar kuddes schapen en geiten veelvuldig de weg blokkeren.

Aan de 'groene' kust, de Costa Verde, liggen talloze kleine en relatief onbedorven vissersdorpen van soms niet meer dan twintig huizen. Ze vormen één voor één een idylle in vergelijking met de stoffige, verpauperde steden en dorpen in het achterland. Die liggen in een maanlandschap dat het gevolg is van de steenkoolwinning die hier in dagbouw plaatsvindt - vooral ten westen van Oviedo zijn de dramatische gevolgen voor landschap en natuur goed te zien.

Kenmerkend voor Asturië zijn de kleine, vaak zeer luidruchtige tapperijen of chigres. Je kunt je er laven aan de befaamde Asturische appelcider, vaak geserveerd in forse jarros, kruiken. Daarmee wordt niet alleen het traditionele geroosterde lamsvlees weggespoeld. Er wordt ook van alles mee bereid, zoals sopa de pixin (stokvis in cider). Als dessert wordt vaak de scherpe Asturische geitenkaas geserveerd.

Cantabrië

De Cantabrische kust wordt verder naar het westen vlakker. Hier ligt veruit de mooiste stad van Noord-Spanje, Santander, hoofdstad van de autonome regio Cantabrië. De grillige kustlijn verbergt een groot aantal andere mooie badplaatsen met goede en schone stranden. De afgelopen jaren is de noordkust van Spanje steeds meer voor het toerisme ontsloten.

Aan de A8/E70, de snelweg die uiteindelijk langs de hele noordelijke kust moet gaan lopen, wordt nog gewerkt voor zover de Spaanse staatskas dat toelaat. Maar die heeft er intussen wel al toe bijgedragen dat op tal van plaatsen de toeristische voorzieningen als hotels en campings sterk zijn uitgebreid. Daardoor is het in deze regio de laatste jaren beduidend drukker geworden.

Het ondiepe achterland van Cantabrië gaat naar het zuiden toe vrij abrupt over in het Cantabrisch Randgebergte waarin een van Spanje's mooiste nationale parken ligt, Covadonga. In deze streek kun je dagen zwerven zonder dat iemand je stoort. En je tegoed doen aan kastanjes, bosbessen of bramen, terwijl tegen een strak blauwe hemel de vale gieren traag hun cirkels trekken. Naast wilde paarden stuit je in dit gebied ook vaak op gemzen, herten en berggeiten. Verder worden meer en meer wolven en beren gesignaleerd, zij het dat hun populaties marginaal zijn.