Het Arusha National Park (ANAPA) behoorde lange tijd tot de minder ontdekte parken van Tanzania. In 1995 bijvoorbeeld, werd het park door slechts 7000 toeristen aangedaan. In 2003 was dit aantal al opgelopen tot 28.000, in 2004 tot bijna 40.000. In 2010 werden 50.000 bezoekers geregistreerd. Het grootste gedeelte van de bezoekers komt in het ANAPA als 'dagjesmensen'.

ANAPA is een van de kleinere parken in Tanzania, maar het heeft op sommige gebieden meer mogelijkheden dan bijvoorbeeld het veel drukker bezochte Ngorongoro. Het wordt niet voor niets door de bewoners aangeduid als Serengeti Ndogo: ‘Klein-Serengeti’. Er komen geen leeuwen voor, maar dat is een van de weinige uitzonderingen. Het voordeel hiervan is overigens dat u de auto kunt laten staan om u (onder leiding van een gewapende parkwachter) te voet tussen de dieren te begeven.

Heeft u ooit tussen een kudde giraffen gewandeld? Zoiets kán in Arusha. U heeft alle tijd om u op te frissen onder een waterval en de vele vogels en bloemen die in het park voorkomen kunt u op uw gemak én van dichtbij bewonderen. U kunt wandelen door onvervalst regenwoud waarin o.a. zwart-witte franjeapen voorkomen en er zijn papyrusmoerassen. In december en januari bloeit door het gehele park de vuurballelie, familie van onze ui waardoor over de vlakten een rode gloed komt te liggen. Het fantastische uitzicht op de Kilimanjaro vanuit het park, krijgt u er gratis bij.

De naam komt van het volk dat van oudsher in het gebied leeft: de Warusha. Nog steeds kunt u stamleden ontmoeten, maar er vindt een zeker samengaan plaats met de Maasai die zich ook in het gebied gevestigd hebben. Vroeger heette het park Ngurdoto Crater National Park. Toen in 1967 de lagergelegen delen van Mount Meru aan het park werden toegevoegd, werd de naam veranderd. Noordelijk van de krater zijn diverse meertjes waar, behalve veel nijlpaarden, de meest uiteenlopende watervogels leven. Er verblijven o.a. veel flamingo’s, zowel de grote als de kleine, en gedurende de periode van oktober tot eind maart zijn er tientallen soorten trekvogels waar te nemen. Soms is het mogelijk (afhankelijk van de gids) om in een van de meertjes te zwemmen.

Aanbevolen wordt om een rit rond de meren tegen de wijzers van de klok in te maken. De beste tijd om de meren te bezoeken is vroeg in de morgen of in de namiddag. Hoewel de Ngurdoto krater zélf niet toegankelijk is, is een tocht naar de kraterrand zeer de moeite waard. U heeft er een fantastisch uitzicht naar vrijwel alle kanten, er is een zevental observatieposten aangegeven. Voordat u zich naar de krater begeeft vindt u langs de weg een klein museum waarin u wat bijzondere diersoorten kunt zien en wat resultaten van opgravingen. Ook het ontstaan van het gebied wordt er uit de doeken gedaan.

Er wordt veel gedaan om de populariteit en de bekendheid van het park verder te vergroten. Zo is men in 2004 gestart met het aanbieden van safari’s per kano op het ‘kleine’ Lake Momela. Verder is het vanaf januari 2005 mogelijk om een wandeling te maken rond de Ngurdoto krater die al eerder toegankelijk gemaakt was voor safari’s. Daarmee zijn enkele belangrijke attracties aan het park toegevoegd.

De temperatuur in het park kan behoorlijk schommelen, maar u moet ervan uitgaan dat het te koud is om in zomertenue te gaan, ook als u de hoger gelegen gebieden links laat liggen. Vrijwel elk gebied in het park heeft zijn eigen picknickplaats en observatiepost.