Ten zuidwesten van het Arusha National Park en zuidelijk van het Lake Manyara National Park ligt het Tarangire National Park. Ten onrechte een weinig bezocht park. Met name in het droge seizoen treft u hier alle soorten wild aan, op zoek naar water dat gevonden wordt in de Tarangire rivier die het park in de lengterichting doorsnijdt en waaraan het zijn naam ontleent. Een strook land langs de rivier is altijd groen en er zijn dan ook vrijwel altijd dieren te zien.

Uiteraard is de beste tijd om de dieren te observeren vroeg in de morgen of in de namiddag. Het park is al om zes uur geopend en u kunt er tot zeven uur ’s avonds rondtrekken. Zoals bij de meeste andere parken werd Tarangire als nationaal park aangewezen omdat het niet mogelijk was om er vee te houden. De aanwezigheid van de tseetseevlieg verhindert dat. Bij een bezoek aan het park is het dan ook aan te bevelen dit niet te doen in een open 4WD.

Het park ligt op een gemiddelde hoogte van ruim 1100 meter met een heuvelrug die op sommige plaatsen tot 1400 meter reikt, maar er zijn over het algemeen slechts weinig heuvels die het uitzicht belemmeren, tenzij de kopjes meegeteld worden die in het park voorkomen, maar daar kunt u gemakkelijk omheen.

Het meest opvallend is de aanwezigheid van grote hoeveelheden baobabs, apenbroodbomen, die er met hun markante verschijning een extra cachet aan geven, goed voor prachtige plaatjes. Aan de bomen is duidelijk te zien dat er veel olifanten in de omgeving zijn. De dieren snoepen graag van de bast van de baobab en de meeste zijn dan ook behoorlijk beschadigd tot op (achterpoten staande) olifantshoogte. De boom trekt er zich weinig van aan en de kolos stelt de lekkernij zonder problemen aan vele generaties olifanten ter beschikking, de boom is in staat om de schors voortdurend te vernieuwen.

Door de aanwezigheid van die grote kudden olifanten, hun aantal wordt geschat op 3000 à 4000, worden ook andere bomen zwaar beschadigd die er minder goed tegen kunnen en sommige soorten dreigen dan ook ten onder te gaan. Dat is overigens al gebeurd met een dierlijke kolos, de neushoorn. Het park, slechts enkele decennia terug nog goed voor honderden van deze dikhuiden, is leeggestroopt.

Doordat tijdens het regenseizoen de Tarangire rivier buiten haar oevers treedt, ontstaan gebieden die mbuga’s genoemd worden. Direct na de regentijd onbegaanbaar vanwege de gladheid, diepe scheuren vormend in de grond tijdens het droge seizoen. Goed voor een uniek plaatje. Door de grote hoeveelheden regen zijn de wegen slecht begaanbaar en veranderen ze nog al eens van plaats. Niet door natuurlijke oorzaken, maar door de 4WD’s die steeds op zoek zijn naar de gemakkelijkste manier om verder te komen. De wegen in het park laten veel te wensen over en in het regenseizoen is een 4WD het enige vervoermiddel dat u tijdig weer buiten het park brengt.

De vogelliefhebbers komen ook in dit park bijzonder veel van hun gading tegen. Onder de meer dan 300 geregistreerde vogelsoorten bevindt zich onder andere de reuzentrap, met z’n 12 kilo de zwaarste vliegende vogel ter wereld.