Het koraalrif dat het eiland omringt is langs de zuidkust op veel plaatsen onderbroken of ontbreekt geheel. Kalme lagunes zijn er dan ook niet veel, wel een wind die altijd loeit en woeste golven die onafgebroken op de rotsachtige kust beuken. Hier en daar zijn wel een paar strandjes maar op veel plaatsen is het gevaarlijk om te zwemmen dus veel mensen komen er niet. Het gevoel van geïsoleerdheid wordt nog eens versterkt als je bedenkt dat er tussen de zuidkust en het verre Antartica geen land meer ligt. Een heel ander verhaal is het zuidwesten, waar het paradijselijke schiereiland Le Morne model staat voor de perfecte vakantiefoto.

Tussen Mahébourg en Rivière des Anguilles

Komende vanuit Mahébourg kun je voor het plaatsje L’Escalier een afslag nemen richting Savinia en de kust. Na een paar kilometer hobbelen op deze onverharde weg bereik je een markant punt: Le Souffleur. Het watergeweld heeft er de rotsen zo uitgehold dat de golven via nauwe buizen in een fontein van schuim naar boven worden gedreven. Op oude gravures is te zien hoe het water wel een meter of zestig omhoog spoot maar door erosie van de rotsen is het nu wat minder spectaculair. Loop je vanaf het spuitgat langs de kliffen in oostelijke richting dan bereik je na circa twintig minuten een natuurlijke brug boven de dramatische, zwartblauwe oceaan. Deze ontstond toen het plafond van een zeegrot instortte. Geopend ma. t/m vr. 7/8-16 uur; za. 7/8-12 uur, gratis toegang.

Keer terug naar de B8. Ongeveer zes kilometer na L’Escalier ligt de afslag naar Camp Diable. Ten noorden van dit plaatsje staat de bontgekleurde Amma Tookay-tempel, middenin de suikerrietvelden. Het plaatsje Rivière des Anguilles is een goede plek voor een hapje en drankje bij een van de vele straatverkopers.

La Vanille dierenpark

La Vanille Reserve des Mascareignes is een gevarieerde dierentuin middenin een natuurgebied met wandelpaden langs bananenbomen, orchideeën en reuzenbamboe. Hoogtepunt zijn de krokodillen die er leven, van piepkleine baby’s tot volwassen exemplaren van soms wel vijfhonderd kilo. Het zijn nakomelingen van exemplaren uit Madagaskar en Egypte, geïmporteerd door de Australische bioloog en eigenaar Owen Griffiths. De dieren komen eenmaal per week in beweging rond voedertijd op woensdag (11.30 uur). Ze krijgen dan kuikens of muizen toegeworpen.

Behalve kroki’s leven er ook herten, zwijnen, slangen, papegaaien, makaken, kikkers, hagedissen en gekko’s. Er is een vleermuizentuin en het park heeft bovendien een grote verzameling Aldabra-schildpadden. Schildpad Domino weeg 275 kilo en is al rond de honderd jaar oud. Er is ook een insectarium met 16.000 opgezette vlinders en insecten, een collectie van de Franse etholoog Jacques Siedlecki. Hij heeft plannen om een vlindertuin te beginnen. Voor kinderen is er een leuke speeltuin in junglestijl.

Tussen de boomtoppen ligt een restaurant met de toepasselijke naam The Hungry Crocodile, al worden de krokodillen hier niet gevoerd maar zelf gegeten. Op het menu kun je zaken als krokodillenkroketten, krokodillenbiefstuk en krokocurry aantreffen. Mocht je nog aarzelen: krokodillenvlees komt van de staart van het dier, smaakt als een kruising van kip en vis, is niet vet en cholesterolarm. In de winkel van het park zijn tassen, riemen en andere artikelen van krokodillenleer te koop. Omdat het om gefokte krokodillen gaat is het geen probleem dit te importeren in Europa, mits de spullen zjin voorzien van een certificaat Dagelijks geopend 9.30-17 uur, tel. 626 2503; www.lavanille-reserve.com. Bij de toegangsprijs is een rondleiding inbegrepen.

Bois Chéri en de Route du Thé

In het bosachtige landschap tussen Curepipe en het nationaal park ligt de bekende theeplantage en theefabriek van Bois Chéri, tel. 251 1188; ma. t/m vr. 8.30-15.30 uur; za. 8.30-11.30 uur. Het terrein ligt lager dan gebruikelijk is voor theestruiken en levert daardoor een lichte theesoort op die gemengd wordt met andere soorten. Voor een kilo thee is vijf kilo bovenste blaadjes van de theestruiken nodig.

Om dit nauwkeurige werkje te klaren heeft Bois Chéri in de oogsttijd tussen oktober en mei 115 razendsnelle pluksters en inpaksters in dienst. In grote manden worden de theeblaadjes naar de theefabriek gebracht. Voordat de thee naar de lokale markt of naar Frankrijk gaat wordt er nog een smaakje aan toegevoegd: mint, vanille, kokos of citrusfruit. Thee met vanillesmaak is zo’n beetje de nationale drank van Mauritius.

Je kunt er het hele proces van theeproductie van begin tot eind aanschouwen tijdens een uitgebreide rondleiding. Deze eindigt met een theeproefsessie in de theesalon met uitzicht op de plantage en de thee is natuurlijk ook te koop. Om de grote groepsexcursies te vermijden kun je het best ‘s middags gaan. Het is ook mogelijk de hele Route du Thé te volgen, een ‘gastronomische en culturele route langs Mauritiaanse tradities’. Hierin zijn behalve de plantage en de theefabriek ook het hieronder vermelde St. Aubin (1819) en plantagewoning Les Aubineaux opgenomen. Een lunch in St. Aubin is inbegrepen bij de prijs. Informatie en reserveringen: tel. 626 151; www.larouteduthe.mu of via een van de lokale touroperators.

St. Aubin

Deze aantrekkelijke koloniale verandawoning uit 1819 staat halverwege Rivière Anguilles en Soullac. Eind twintigste eeuw werd het pand geheel gerestaureerd en gerenoveerd. Het is een van de mooiste voorbeelden van creoolse architectuur op Mauritius maar alleen te bezoeken als een groepsexcursie is geboekt.

De plantage van St. Aubin produceert naast suiker ook rum, anthuriums en orchideeën. In La Maison de la Vanille wordt het lange proces van orchidee tot parfum uitgelegd; in de winkel zijn thee, rum en de beste vanillestokjes ter wereld te koop. Deze en andere producten van de plantage worden ook gebruikt in het voortreffelijke restaurant van St. Aubin, tel. 626 1513; www.saintaubin.mu en www.larouteduthe.mu.