Ruim veertig procent van de ongeveer vier miljoen inwoners van Bosnië-Herzegovina beschouwt zichzelf als Bosnjak. Ze wonen voornamelijk in het centrale deel van het land, rond de steden Sarajevo, Zenica, Tuzla en Travnik en in het noorwesten rondom Bihac. Ook de ruim 220.000 moslims in de Sandžak, een gebied op de grens tussen Servië en Montenegro, gebruiken vaak de term Bosnjak om hun nationaliteit aan te duiden. De voorouders van de Bosnjakken hebben zich tijdens de Osmaanse overheersing tot de islam bekeerd. In hoeverre dwang bij deze bekering kwam kijken is een onderwerp van discussie. De meeste moslims in Bosnië hangen een vrijzinnige ‘Europese’ vorm van de soennitische islam aan. Ze vatten regels niet dogmatisch op, maar zien het geloof meer als globale leidraad voor hun waarden en normen. Sinds de laatste oorlog gaan wel steeds meer mensen naar de moskee en worden oude tradities in ere hersteld.

Korte tijd was het onder jongeren ‘in’ om de orthodoxe islam aan te hangen. Studenten gingen naar Saudi-Arabië om zich in het geloof te verdiepen en keerden terug met een duidelijke missie. Verenigd in allerlei organisaties probeerden zij de Bosnische samenleving te ‘islamiseren’. Ze veroordeelden mensen – vooral op het platteland – die islamitische gebruiken vermengden met bijgeloof en lokale tradities. Uitgerekend de leiders van de islamitische gemeenschap waarschuwden regelmatig voor dergelijke fundamentalistische organisaties, die lak hebben aan de Bosnische tradities. De hype, die op te vatten valt als een doorgeslagen drang van deze jongeren naar een eigen identiteit, lijkt over zijn hoogtepunt heen. Verreweg de meeste mensen keren terug naar de interpretatie van de Islam, die voor de oorlog gebruikelijk was.