Sommige Thracische stammen leefden polygaam, andere waren monogaam, weer andere hadden voor hun huwelijk zoveel mogelijk verschillende seksuele contacten. Maar het meest in het oog lopend waren hun versieringen: tatoeages, zowel bij vrouwen als bij mannen. Ook hun gewoonte om te roken uit pijpen die met hennepzaad gevuld werden en die ervoor zorgden dat de Thraciërs op oudere leeftijd min of meer stoned door het leven gingen, kon de goedkeuring van de oude Grieken niet wegdragen.

En dan hun religie! Ze deden aan voorouderverering, ze geloofden in wederopstanding, geboorte en dood lagen heel dicht bij elkaar. Ze geloofden in vele goden waarvan er één zeer veel gelijkenis vertoonde met de Griekse god Dionysus. Toch namen de Grieken sommige gewoonten van hen over hetgeen duidelijk wordt in het Griekse verhaal over Orpheus: een Thracische koning-priester. Dat was trouwens ook het gevolg van het feit dat vanaf ongeveer 700 jaar v.Chr. veel Grieken zich vestigden op plaatsen waar Thraciërs leefden, zoals aan de oevers van de Zwarte Zee. Er ontstonden daar vele handelsposten en het gebied was bijzonder welvarend.

Dat bleef uiteraard niet onopgemerkt en de Perzen vielen omstreeks 650 v.Chr. het gebied binnen. De Perzen werden weer verdreven dankzij de gezamenlijke inspanning van Thraciërs en Grieken die mede daardoor een sterke band met elkaar kregen. In de vierde eeuw v.Chr. vielen de Macedoniërs het gebied binnen en stichtten er de stad Philippopolus, genoemd naar hun koning Philip II. Tegenwoordig kennen we deze stad als Plovdiv. Philip II en zijn zoon Alexander de Grote veroverden in 335 v.Chr. het gebied langs de Donau van waaruit ze hun heerschappij over vrijwel het gehele Balkangebied uitoefenden. Ook gedurende deze tijd werkten Thraciërs en Grieken eendrachtig samen. De vermenging van beide volkeren is bijzonder duidelijk waarneembaar in graven van Thracische vorsten die in veel gevallen werden ingericht met Griekse ornamenten en andere versieringen.