Literatuur in de Finse taal ontwikkelde zich vanaf de 16e eeuw. Als hoogtepunt van de Finse literatuur wordt het midden van de 19e eeuw beschouwd, de tijd van de nationale romantiek. Sinds de middeleeuwen is er een grote verzameling Finse folklore, volksverhalen en legenden ontstaan. De belangrijkste verzameling volksverhalen is de ‘Kalevala’: het Finse nationale epos. De Kalevala werd samengesteld door de arts Elias Lönnrot op basis van mondeling overgeleverde volksverhalen. De eerste versie dateert uit 1835, de uiteindelijke uit 1849. Het epos werd al snel symbool van de Finse nationale identiteit, als reactie op de Zweedse en Russische overheersing. Het had invloed op tal van Finse kunstenaars (o.a. de muziek van Sibelius), maar het is dankzij vertalingen in vijftig talen ook buiten Finland bekend geworden. De eerste Finse roman was: ‘Zeven broers’ (1870) van Aleksis Kivi (1834-1872), die nog steeds wordt gezien als een van de belangrijkste Finse schrijvers. Na de Finse onafhankelijkheid in 1917 werden de burgeroorlog en Tweede Wereldoorlog belangrijke thema’s in de boeken van de schrijvers Frans Sillanpää (1888-1964), die in 1939 de Nobelprijs voor de literatuur won, Väinö Linna en Mika Waltari. Een van de populairste hedendaagse Finse schrijvers is Arto Paasilinna uit Kittilä in Fins Lapland (1942). Hij ontving diverse literatuurprijzen en zijn voornamelijk humoristische romans zijn vertaald in achttien talen. In het Nederlands verschenen van hem vertalingen van zijn romans ‘De huilende molenaar’ (2001), ‘De gifkokkin’ (2002), ‘De zelfmoordclub’ (2004) en ‘Wees genadig’ (2005). Op de website www.finsetaal.nl vindt u een lijst van in het Nederlands vertaalde Finse boeken.