In de zomer van 1985 werd de rust in Nepal verstoord door een reeks bomaanslagen, waarbij tientallen mensen de dood vonden. De verantwoor-delijkheid voor de bomaanslagen werd opgeÎist door leden van het Volksfront, die zich de Verenigde Bevrijdende Fakkeldragers noemen. In een pamflet verklaarden zij dat zij als doel hadden: de bevrijding van het volk. De bomaanslagen vielen samen met een steeds luider klinkende roep om herstel van de democratie. Alle politieke partijen waren verboden, maar de Nepalese Congres Partij (NCP) en de Communistische Partij organiseerden in het geheim campagnes voor burgerlijke ongehoorzaamheid. Op deze wijze probeerden zij om het meerpartijenstelsel weer ingevoerd te krijgen. Amnesty International uitte in 1985 haar bezorgdheid over berichten van marteling, de arrestatie van grote aantallen mensen die zich bezighielden met de vreedzame uitoefening van hun grondrechten, en de detentie zonder aanklacht of proces van politieke gevangenen.

Handelsconflict met India

De vriendschap met India bracht aanzienlijk meer verplichtingen met zich mee dan de betrekkingen met de Volksrepubliek China. Koning Bi-rendra probeerde het evenwicht te herstellen door de banden met de Volksrepubliek China te verstevigen. Dit zeer tegen de zin van de macht-hebbers in New Delhi. De verslechterde verstandhouding met India mondde uit in een conflict over twee handels- en doorvoerverdragen. De in- en uitvoer via India werd aanzienlijk beperkt, wat leidde tot grote prijsstijgingen van onder andere brandstof en tekorten aan allerlei primaire levensbehoeften.

Afschaffing van het pantsjajat-systeem

Dit handelsconflict bleek de democratiseringsbeweging in de kaart te spelen. Hoewel de politieke partijen officieel verboden waren, werden zij wel gedoogd. De Nepalese Congres Partij (NCP) en het Verenigd Links Front (ULF), een coalitie van zeven communistische en andere linkse partijen, verenigden zich in de Beweging voor het Herstel van de Democratie (MRD). Afschaffing van het pantsjajat-systeem was volgens hen een eerste voorwaarde voor een democratisch bestel. Op 18 februari 1990, een nationale feestdag en precies dertig jaar nadat Birendra’s vader Mahendra de kortstondige democratische lente beeindigde met het wegsturen van de Congresregering, startte de MRD een campagne voor democratie, die gepaard zou gaan met stakingen en demonstraties. In de weken ervoor arresteerde de politie meer dan 350 mensen, onder wie advocaten, journalisten, artsen, studenten en partijleden. Dat weerhield de MRD er niet van door te gaan met de campagne. Op grote schaal vonden demonstraties plaats en werd er gestaakt. Sommige demonstraties eindigden in een gewelddadige confrontatie met de politie. Deze opende het vuur op demonstranten in Bhaktapur, Chitwan en andere steden, waarbij circa twaalf doden en honderden gewonden vielen. Ten minste dertig mensen kwamen om het leven en er vielen circa tweehonderd gewonden bij een botsing tussen demonstranten en politie in Kathmandu. De politie schoot met scherp toen de demonstranten het paleis van de koning probeerden te naderen en regeringsgebouwen in brand trachtten te steken. Op 8 april 1990 nam de koning een belangrijke beslissing. Hij hief het verbod op de politieke partijen op en ontbond de Rashtriya Pantsjajat. In feite betekende dit het einde van het pantsjajat-systeem.