De eerste vertegenwoordiger van de Britse Oost-Afrika Compagnie, Lugard, kreeg echter geen voet aan de grond. Het was nooit kabaka Mwanga’s bedoeling geweest om de Britten in huis te halen. Hij had immers zijn handen nog meer dan vol aan de godsdiensttwisten in zijn land en het zou een diplomatieke blunder van de eerste orde geweest zijn om handelsbetrekkingen met de Britten, brengers van het protestantisme, aan te knopen.

Natuurlijk lieten de Britten zich niet met een kluitje in het riet sturen. Ze gebruikten de uitbarstingen van godsdienstig geweld om Uganda onder Brits bestuur te krijgen, een afspraak die reeds in 1884 tijdens de Berlijnse conferentie gemaakt was. Lugard vond een aanleiding tot gewelddadig optreden tegen Uganda in 1892 toen een protestant door een rooms-katholiek werd vermoord. De rechtsprekende kabaka oordeelde dat er sprake was van zelfverdediging en sprak de rooms-katholiek vrij. De Britten eisten op hoge toon een nieuw proces ten overstaan van een neutraal hof. Mwanga wees Lugard erop dat hij, Mwanga, het hoogste gezag uitoefende in zijn land en dat hij bij de uitoefening daarvan geen buitenlandse inmenging duldde. Lugard werd uitgewezen.