Het bekendst zijn de rozenfestivals die eind mei, begin juni in onder andere Karlovo (in deze plaats vindt de start plaats van het rozenplukseizoen) en Kazanlâk worden gehouden. Dit zijn echter geen festivals met een lange traditie, maar in het leven geroepen als toeristische trekpleister. Tijdens het festival wordt de ‘rozenkoningin’ gekozen. Behalve veel traditionele dansen wordt er ook muziek gemaakt op traditionele instrumenten.

Een tweetal folkloristische evenementen vraagt bijzondere aandacht omdat ze wel héél erg Bulgaars zijn.

Op 1 maart wordt de komst van de lente gevierd met Martenitsa, letterlijk vertaald: oma Marta. Een martenitsa is een soort wollen kwast(je) uitgevoerd in de kleuren rood en wit die je cadeau doet aan iemand op wie je zeer gesteld bent. Als je er een krijgt moet je deze dragen op bloes, shirt of overhemd totdat je een ooievaar ziet. Daarna wordt de marenitsa in de bloesem gehangen. De traditie, die al bestaat sinds de oprichting van de Bulgaarse staat in 681, getuigt van optimisme met betrekking tot vruchtbaarheid en welzijn.

Nestinarstvo (vuurdansen) is een van de meest mysterieuze fenomenen uit de Bulgaarse geschiedenis en folklore. Op 21 mei, de dag van St.Constantine en Elene, lopen de beoefenaars ervan blootsvoets over hete kolen. Dit gebeurt voornamelijk in de kleine landelijke dorpjes (maar ook steeds meer in de toeristencentra) om het begin van de zomer aan te kondigen. Volgens de overlevering is het een oud ritueel van de Thraciërs. De mannen dansten op het vuur, de vrouwen bakten voor zonsopgang een brood. Dit werd versierd met symbolische beelden en magische tekens om verzekerd te zijn van een rijke oogst. Verder werd een met rijst gevulde kip gekookt en werd een buklitsa (een houten wijnfles) met wijn gevuld.