Ticino ligt op de 46ste breedtegraad, midden tussen noordpool en evenaar, en derhalve midden in de gematigde klimaatzone. Het milde klimaat wordt bevorderd doordat het gebied naar het noorden beschut is door de Alpenketen en naar het zuiden open ligt. Verder zorgt de terugkaatsing van de zonnestralen via het wateroppervlak van de meren voor extra warmte. Ticino heeft gemiddeld 2286 uren zon per jaar, wat 58 procent is van het maximaal mogelijke aantal zonneuren. Ter vergelijking: Zürich heeft 1993 uren zon.

Een van de aantrekkelijkheden van het kanton is de grote verscheidenheid aan landschapsvormen: van hoge bergen en diep ingesneden dalen tot heuvels en bredere valleien. De bergen bestaan voor een belangrijk deel uit keiharde gesteenten, zoals graniet en gneis. Deze onverwoestbare gesteenten dienen als bouwmaterialen voor de huizen in de bergdorpen. Op het dak legt men leistenen. Meer zuidwaarts vindt u wit en geel gepleisterde huizen en Lombardische steden, herkenbaar aan de arcaden.

Eens maakte het gebied deel uit van het rijk van de Lombarden en dus is het kanton doordrenkt met Italiaanse invloeden. De officiële taal is Italiaans.

Bijzonder is de plantenwereld van Ticino. Binnen korte afstand verandert de plantenwereld: kastanje, noten, olijf, palm, amandel en vijgenbomen, laurierbomen (oleanders), sinaasappelbomen en altijd groene cipressen verschijnen op de hellingen van de bergen en op de landerijen. In februari worden de bomen gesierd door de kleuren van mimosa, camelia en magnolia.

Dit deel van de website over Ticino begint met een beschrijving van het dal Leventina en de stad Airoio. Daarna volgen kennismakingen met de steden Biasca en Bellinzona, de bezienswaardige hoofdstad van het kanton Ticino. Daarna wordt Locarno aan het Lago Maggiore geschetst. Ten westen en ten noorden van Locarno loopt een aantal schilderachtige dalen door het bergland naar het meer. Het sfeervolle stadje Lugano ligt aan het Lago di Lugano. Vanuit deze stad kunt u prachtige boottochten over het meer maken naar onder meer Gandria en Morcote. Via de dam bij Melide kunt u Mendrisiotto bereiken, de zuidelijkste streek van Ticino.

Verbindingen

Auto: vanuit Centraal Zwitserland zijn er drie mogelijkheden om met eigen vervoer het zuidelijk gelegen Ticino (Tessin in het Duits) te bereiken. De oude wegen leiden over de Sint Gotthardpas (2109 m) en de Lukmanierpas (Lucomagno, 1916 m); een andere volgt de autoweg en gaat via de autotunnel onder het Gotthardmassief door. Meer oostwaarts leidt de San Bernardinopas (2065 m) naar het kanton Ticino. Het kanton Ticino kan vanuit het Rhönedal worden bereikt via de Nufenenpas, met een hoogste punt van 2478 m de hoogste pasweg van Zwitserland. De weg voert vanaf Ulrichen via deze uitzonderlijk mooie pasweg naar de Valle Bedretto en Airoio.