Er worden diverse graansoorten verbouwd en tabak, maar ook voor groente en fruit is de omgeving van groot belang. De gebouwen in de stad doen een beetje aan Duitsland denken. Dat is geen wonder, want de Duitsers zijn er lange tijd heer en meester geweest. De stad herbergt diverse interessante bouwwerken.

Iringa was een van de eerste verzetshaarden tegen het Duitse bewind en het was vanuit het nabijgelegen Kalenga dat chief Mkwawa in 1891 de opstand leidde.

Vanuit Iringa kan een bezoek gebracht worden aan Kalenga, even buiten de stad. Er is een museum, waarin de geschiedenis van de oorspronkelijke bewoners van de streek, het Hehevolk, uitgebreid uit de doeken wordt gedaan. Dat voor het leven en de strijd van het volk onder chief Mkwawa een belangrijke plaats is ingeruimd, spreekt vanzelf. Het lijkt wel of men er speciaal op gepast heeft, want veel voorwerpen uit andere tijden zijn uit het museum gestolen. U kunt er bijvoorbeeld zien hoe het fort dat Mkwawa bouwde eruitzag. Het is met een oppervlakte van 3,5 km2 en omgeven door muren van 2,5 meter hoogte, een indrukwekend staaltje bouwkunst voor dié tijd, met dié kennis en mogelijkheden. Het is nooit voltooid, in 1894, toen het bijna gereed was, werd het door de Duitsers verwoest.

Klapstuk van het museum is de schedel van Mkwawa himself. Nadat hij in 1898 zelfmoord had gepleegd werd zijn hoofd, ten bewijze dat hij écht dood was, door de Duitsers naar Berlijn gestuurd. Daar bleef het tot 1954 en werd toen, op voorspraak van een Amerikaanse gouverneur die er op bezoek was, aan Tanzania teruggegeven.

Buiten het museum kunt u kennismaken met de huidige chief van de Hehe’s, zijn huis werd daar in 1957 door de missie gebouwd. Het geld ervoor werd bijeengebracht door de verhoging van de lokale belastingen.

Een ander interessant uitstapje is een bezoek aan Isimila. Opgravingen hebben hier veel zaken uit de prehistorie aan het licht gebracht, de plaats wordt Isimila Stone Age Site genoemd. Het gebied werd in 1951 ontdekt door een leraar van de St. Peterschool in Johannesburg, D.A. MacLennan. Een aantal van de gevonden werktuigen waren daarvoor alleen nog maar ontdekt in St. Acheul in Frankrijk. De opgravingen werden tussen 1955 en 1972 uitgevoerd door studenten van diverse Amerikaanse universiteiten en brachten vooral veel werktuigen aan de oppervlakte, sommige ouder dan 60.000 jaar.

Men vroeg zich natuurlijk af hoe zo’n grote concentratie van voorwerpen uit het stenen tijdperk juist op die plaats gevonden werden. Onderzoekingen wezen uit dat op de plaats van de opgravingen vroeger waarschijnlijk een meertje gelegen heeft dat als een waterbekken fungeerde aan het einde van de snelstromende rivier waarmee de voorwerpen zijn aangevoerd. Waar de stroming ophield zonken de zwaardere voorwerpen en werden bedekt door lichter materiaal zoals modder en zand.

Omdat er ook voorwerpen zijn aangetroffen waarmee de gereedschappen werden gescherpt, gaat men ervan uit dat de bewoners uit die tijd met het opdrogen van de rivier zich uiteindelijk in de omgeving van het meertje vestigden.

Behalve sporen uit het stenen tijdperk zijn er ook vele beenderen en fossiele resten aan de oppervlakte gekomen, onder andere van olifanten en de reeds lang uitgestorven Sivatherium, een giraffe met een korte nek en een eveneens reeds uitgestorven nijlpaardensoort. In het Nationaal Museum in Dar es Salaam zijn diverse vondsten uit deze omgeving te bewonderen.

Slechts 10 minuten van de plaats verwijderd ligt Mnara wat zich laat vertalen als ‘kerktorens’. Het gebied geeft een beeld over wat erosie met de aarde kan doen. Granieten kegels staan rechtop in het landschap alsof ze er geplaatst zijn om de toeristen te laten zien dat vroegere bewoners aanmerkelijk hoger woonden en werkten. Vanwege de temperatuur overdag, kunt u de plaats het beste vroeg in de ochtend of in de latere namiddag bezoeken.