Burton en Speke, maar ook Stanley en Livingstone gebruikten Tabora als basis voor hun expedities. Het huis waar Livingstone in 1872 zijn laatste reis voorbereidde staat in Kwihara, enkele kilometers buiten de stad en is ingericht als museum. Net zoals de meeste plaatsen in het binnenland, is het in Tabora en omgeving stoffig en warm. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er veel miombo bossen aangetroffen worden.

Men leeft van land- en tuinbouw en veeteelt. Ooit was het de plaats van waaruit de Nyamwezi, nog steeds een van Tanzania’s grootste volkeren, hun rooftochten ondernamen. Mirambo en Isike zijn bekende en vroeger gevreesde namen van chiefs uit die periode. Laatstgenoemde bestreed de Duitsers in 1892 en het duurde ruim een jaar voordat de stad door de Duitsers werd ingenomen. De stad werd nog belangrijker toen in 1912 de spoorwegverbinding via Tabora tot stand kwam. In 1916 werden de Duitsers verdreven door een legereenheid Belgen, die vanuit het toenmalige Belgisch Congo de stad op 11 september van dat jaar innam.

De spoorweg speelt nog steeds een belangrijke rol voor de 145.000 inwoners (2017) van de stad. De splitsing van sporen zorgt ervoor dat ze betrekkelijk gemakkelijk Mwanza aan Lake Victoria in het noorden, Lake Tanganyika in het westen en Dar es Salaam in het oosten kunnen bereiken. Er zijn geen rechtstreekse busverbindingen met grotere plaatsen, maar er is een dagelijkse vlucht tussen Tabora en Dar es Salaam.

Vanwege de strategische ligging en om de verdediging van de stad te vergemakkelijken bouwden de Duitsers er rond 1900 een fort van waaruit de gehele stad was te overzien. U kunt dit bouwwerk nog steeds bewonderen. Het is te vinden op de kruising van Boma Road en School Street. Omdat het nog steeds voor militaire doeleinden gebruikt wordt mogen er geen foto’s gemaakt worden.