Behalve tombe 1 vond men ook de tombes 19 en 23, die onder terrassen lagen en de centrale tempel flankeerden die over tombe 1, het rijkste graf van Río Azul, gebouwd was. In tombe 19 lag het skelet op de overblijfselen van een houten draagbaar, die opgevuld was met een matras van kapok. Het lichaam was gewikkeld in drie lagen grof materiaal en vervolgens bedekt door een lijkwade van een fijn geweven katoenen stof. Rond het lichaam lagen 16 kralen van een jade halssnoer, waarvan 5 bewerkt waren in de vorm van menselijke gezichten en 9 in de vorm van doodshoofden. Ook werden 15 keramische vaten gevonden, waarvan 6 afgesloten waren met een in Teotihuacán-stijl gemodelleerd hoofd. De muren van het graf tonen drie afbeeldingen van wat de ‘narregod’ genoemd wordt. Men ziet deze god als een speciale beschermer van het koningschap en van de adellijke geslachten.

Tombe 23 werd in 1985 gevonden en lijkt heel erg op tombe 19. Gezien de vaten in de Teotihuacán-stijl en de lengte van de beide skeletten, denkt men dat de mannen in tombe 19 en 23 belangrijke edelen uit Centraal-Mexico waren, die verbonden waren met de onbekende heerser X en daarom bij hem in de buurt begraven werden. In 1985 werd tevens tombe 12 gevonden met eveneens prachtig beschilderde hiërogliefen.

Río Azul had goede rivierverbindingen en was een belangrijk handelsknooppunt. Het Maya-laagland produceerde de grootste hoe-veelheid zuiver zout, en daarnaast honing en medicinale kruiden. Río Azul beschermde een gedeelte van de noordelijke grens en de belangrijke handelsroute. Op het hoogtepunt van zijn bloei telde het ruim 3000 inwoners met nog eens 1500 in de buitenwijken. Er waren grote tempels die door geplaveide wegen met de woonhuizen van de elite verbonden waren. Het landschap was sterk veranderd door het maken van dammen en versterkingen en het graven van kanalen. Rond 535 na Chr. werd Río Azul verlaten waarschijnlijk als gevolg van het uitbreken van burgeroorlogen, toen de vroeger heersende families hun macht trachtten te herwinnen, nadat de Teotihuacán-invloed was afgenomen. Uiteindelijk lukte het de families om hun macht terug te krijgen en herkreeg Río Azul zijn functie als beschermer van de Tikal-grens. In de 7e en 8e eeuw, de laatklassieke periode, nam de bevolking enorm toe dankzij de florerende landbouw en de verreikende handelscontacten. Rond 830 na Chr. werd Río Azul onder de voet gelopen door een militaire aanval vanuit het noorden en de stad werd korte tijd bezet door het Puuc-volk uit de Yucatán. De elite werd waarschijnlijk vermoord, de stad in brand gestoken en de overgebleven bevolking in gevangenschap weggevoerd. De roemruchte periode van Río Azul werd afgesloten door een korte herbezetting door de vroegere eigenaars en de stad eindigde, zoals ze begon, als een militaire buitenpost.

De droevigste geschiedenis van Río Azul begon 25 jaar geleden, toen de plundering van de Maya-steden door grafrovers een aanvang nam, gestimuleerd door gewetenlozen kunst- en antiekhandelaars. Eerst werden de beeldhouwwerken verwijderd, later ook de keramiek die in de grafkamers gevonden werd. Deze voorwerpen werden en worden verkocht aan rijke collectioneurs, die ze soms als investering kopen. In het droge seizoen is Río Azul met een jeep in vijf uur vanaf Tikal bereikbaar via een onverharde weg. Bij een bezoek aan Río Azul word je door bewakers begeleid.