Tussen San Nicolás en Agaete loopt bovendien een van de meest spectaculaire wegen van het eiland over de Andén Verde, een hooggelegen plateau boven steile kliffen aan een winderige kust. Geologisch gezien is dit het oudste deel van het eiland.

De weg naar San Nicolás

Na het plaatsje Mogán slingert weg GC-200 verder via haarspeldbochten door een ongerept gebied (na jarenlange strijd van de milieubeweging opgenomen in een natuurreservaat) en eindigt bij San Nicolás en het nabijgelegen havenplaatsje Puerto de Aldea. Onderweg valt na iedere bocht te genieten van weidse uitzichten op de bergen en de kust. Enkele zijwegen leiden, via barrancos, naar rustige strandjes tussen de rotsen.

Het eerste plaatsje dat na Mogán opdoemt, is Casas de Veneguera. Vanaf dit dorp is via een lange, soms moeilijk begaanbare weg langs bananen- en papajaplantages het brede, tamelijk eenzame Playa de Veneguera te bereiken. Ook hier had de milieubeweging succes: na protesten werden plannen voor toeristische ontwikkeling van dit strand gestaakt. Terug op de hoofdweg doemen even verderop de blauwgroene rotswanden van Los Azulejos op, genoemd naar de tegels die wij ‘Portugees’ noemen en die een gelijksoortige, kopergroene kleur hebben. Metaalverbindingen in de rotsen veroorzaken de verbluffende tinten, vooral fraai als de zon erop staat.

De volgende afslag bij Tasarte voert naar Playa de Tasarte. Dit strand is gemakkelijk bereikbaar en heeft een paar goede visrestaurantjes. Ten slotte duikt de bergweg de diepte in en zie je San Nicolás in het dal liggen, omgeven door terrassen met tomaten- en bananenvelden.

Playa de Güigüí

Wie niet opziet tegen een flinke wandeling door een onherbergzaam gebied kan in de volgende barranco een paar kilometer na Tasarte afslaan naar Tasartico. Parkeer hier de auto en volg het voetpad naar het keienstrand Playa del Asno (circa 4 km). Echte doorzetters slaan halverwege rechtsaf en nemen het kronkelige bergpad naar het romantische maar geïsoleerde Playa de Güigüí. Dit strand met zowel lichte als donkere tinten dat uitsluitend te voet of per boot bereikbaar is bestaat uit twee delen, beide ingesloten door hoge kliffen waarin zeevogels nestelen. De wandeltocht neemt ongeveer 2½ uur in beslag en voert door een verlaten gebied, langs vulkanische pieken met markante en soms letterlijk adembenemende vergezichten.

De route is niet zonder hindernissen (bergschoenen en een stok zijn onmisbaar) maar zeer de moeite waard. Het is wel zaak om vroeg te beginnen want je moet ook weer terug! Bij de ayuntamiento (gemeentehuis) van San Nicolás is een Engelstalige routebeschrijving te krijgen die van pas kan komen. Sinds een aantal jaren varen er in de zomer ook boten vanuit Puerto Rico naar Güigüí waarmee jammer genoeg wel wat van de mystiek rond dit strand verloren ging.