De bekendste vis is de nijlbaars, waarvan het gewicht kan oplopen tot wel 250 kilo. Deze werd in de jaren vijftig van de 20e eeuw opnieuw geïntroduceerd om de welvaart van de vissers te verhogen en een zekere voedselreserve te kweken. Helaas, de bevolking (de potentiële afnemers), vinden de vis niet lekker en hebben moeite om hem te stomen. Drogen in de zon, een gebruikelijke manier om vis te conserveren in Afrika, is met zo’n grote vis al helemaal onmogelijk. De nijlbaars heeft nauwelijks natuurlijke vijanden of het zou de krokodil moeten zijn maar de stand daarvan gaat in het meer met sprongen achteruit. Evengoed, meer dan 80% van de gevangen vis in Lake Victoria is de nijlbaars en de consumptie en de export ervan worden dan ook voortdurend gestimuleerd. Men is niet aan het meer geweest als men geen nijlbaars gegeten heeft, een smakelijke hap overigens. Om dezelfde reden wordt de sportvisserij steeds belangrijker.

In het meer wordt ook veel tilapia gevangen welke hoofdzakelijk wordt gebruikt voor lokale consumptie. Een bijzonder vreemde kostganger in het water is de longvis. Het woord zegt het al, de vis haalt adem via een longensysteem waar een andere vis dit door kieuwen doet. Men zegt dat dit door de tijd is geëvolueerd, het geslacht zou al meer dan 300 miljoen jaren oud zijn. Het Mambavolk, de oorspronkelijke bewoners van het gebied nabij Entebbe, wordt ook wel Longvisvolk genoemd.

De vegetatie rond het meer is uitbundig, op de drassige ondergrond komen veel rietsoorten voor en er groeit metershoge papyrus. Een bedreiging voor het meer wordt gevormd door de steeds vaker en steeds uitbundiger groeiende waterhyacint. Wanneer ze bloeien vormen ze een geweldig en prachtig bloemtapijt op het meer, het gevaar dat ze ooit verantwoordelijk zullen zijn voor het dichtslibben van belangrijke havenplaatsen langs het meer, is niet denkbeeldig.

Als gevolg van de aanwezigheid van de bilharzia larve kan in het meer niet gezwommen worden en het is dus ook gevaarlijk om blootsvoets door het vaak drassige land eromheen te lopen. In het meer ligt de voor Uganda belangrijke Ssese eilandengroep. Er bevinden zich overigens nog honderden andere eilanden(jes).

Lake Victoria is slechts gedeeltelijk ontstaan als gevolg van dezelfde aardbewegingen als die welke de Afrikaanse slenk (Rift Valley) tot gevolg had. Het staat vast dat er op dezelfde plaats al meer dan 20 miljoen jaar geleden een meer was. Het was de ontdekkingsreiziger Speke die als eerste blanke het meer aanschouwde. Het duurde tot 1875 alvorens een andere beroemde ontdekkingsreiziger, Stanley, het gelijk van Speke bewees dat de Nijl zijn oorsprong vond in Lake Victoria. Dat was alleen mogelijk door vanaf de Ripon Falls, via Murchison Falls de ruim 6400 kilometer lange tocht naar de Middellandse Zee te reizen, over en langs de Nijl.

Het meer is nauwelijks van betekenis voor de verbinding tussen de diverse landen. In vroeger tijden was het veiliger om het meer over te steken met een bootje dan er omheen te trekken, ondanks het gebrek aan navigatiemethoden en het verraderlijke weer. Tegenwoordig zijn er (nog) uitsluitend veerdiensten vanuit Bukoba naar Mwanza in Tanzania. Vanuit Nakiwoga (nabij Entebbe) is het mogelijk om per veerdienst de Ssese eilanden te bereiken.