Vanaf de dertiende eeuw kwamen er aanvallen van Thais en Annemieten. En twee eeuwen later zagen de Khmers zich genoodzaakt om Angkor te verlaten. De huidige hoofdstad Phnom Penh werd vanaf de eerste helft van de vijftiende eeuw de nieuwe hoofdstad en de belangrijkste stad van het gebied dat wij nu als Cambodja kennen.

Eeuwen later, pas in 1863, accepteerde de Cambodjaanse regering bescherming van het toen machtige Frankrijk. Het was haar laatste uitweg om niet compleet vernietigd te worden door de Thais en de Annemieten. De Fransen bleven in Cambodja zittenen gaven een groot deel van Pnomh Penh haar huidige uiterlijk. De Japanners een einde maakten aan hun regime tijdens de tweede Wereldoorlog. In het jaar 1953 werd Cambodja een zelfstandig koninkrijk.

De Rode Khmer

Nog geen twee jaar later werd Cambodja een parlementaire democratie, maar dit was schijn. In werkelijkheid was de koning de echte machthebber. Zijn autoritaire en soms wrede gedrag was de aanleiding voor een linkse couppoging. Onder leiding van Lon Nol kwam er in 1970 een nieuwe regering die zich sterk op de VS richtte en hen steunde in Vietnam. Ondertussen riep de communistische Rode Khmer de Khmer Republiek uit op het Cambodjaanse platteland, onder leiding van Pol Pot (echte naam: Saloth Sar) Van 1975 tot 1979 was hij de premier van Democratisch Kampuchea. Tijdens zijn bewind stelde hij het agrarisch socialisme in, waardoor hij stadsbewoners dwong te verhuizen naar het platteland om op collectieve boerderijen te werken en dwangarbeid te verrichten. Hij werd gesteund door miljoenen ongeletterde plattelanders die eigenlijk geen idee hadden wat er politiek gebeurde, maar eenvoudige slachtoffers waren van de propaganda van Pol Pot. De effecten tijdens zijn regime van dwangarbeid, ondervoeding, slechte medische zorg en gruwelijke executies resulteerden in de dood van ongeveer 21% van de Cambodjaanse bevolking. In totaal zijn tussen de 2 tot 4 miljoen mensen onder zijn leiderschap gestorven aan executies, moord, ondervoeding en gruwelijke dwangarbeid. Alle steden veranderden in enkele dagen in spooksteden, omdat de Rode Khmer iedereen dwong om op het platteland te gaan werken. Niemand mocht ineen stad wonen… Alleen landarbeid leidde volgens hen tot gelijkheid. Het is bijna niet te bevatten, maar als je als kind ooit Engelse les had gehad, dan was dit voldoende om geëxecuteerd te worden. Kogels vond hij te duur, dus de mensen, vaak leraren, ondernemers en andere geletterden, werden letterlijk met hakmessen afgemaakt, een zwarte periode in de geschiedenis van Cambodja en de mensheid. Tijdens een bezoek aan Cambodja moet u dus een bezoek aan de killingfields brengen, zodat u met eigen ogen getuige kunt zijn van deze moeilijke periode in de geschiedenis van de Cambodjaan.

De macht van de Vietnamezen in Cambodja

In 1978/1979 namen de Vietnamezen de macht in Cambodja over. Zij maakten een begin met de wederopbouw. Zo veranderden zij Phnom Penh, de hoofdstad die ondertussen een spookstad was geworden, weer in een grote wereldstad. Toch wilde de autochtone bevolking weer een zelfstandig land vormen.In 1979, na de Vietnamese invasie van Cambodja, vluchtte Pol Pot naar de jungles van Zuid-West-Cambodja, en het Rode Khmerbewind stortte in. Pol Pot stierf pas in 1998 terwijl hij onder huisarrest stond. Men wist niet goed wat men met hem aan moest, omdat hij helaas nog veel getrouwen kende onder de bevolking. Vandaar dat hij zogenaamd een natuurlijke dood stierf; in werkelijkheid had men hem, zoals bronnen aangeven, vergiftigd.

Door de gemeenschappelijke Vietnamese vijand gingen de troepen van prins Sihanouk samenwerken met de Rode Khmer. De Vietnamezen werden verslagen. Dat was een startsein voor een hernieuwde strijd om de binnenlandse macht. Dankzij de interventie van de VN konden er in 1993 eindelijk verkiezingen worden gehouden. De winst van FUNCINPEC, de partij van de koninklijke familie, leek een goede stap op weg naar democratie. Cambodja kwam helaas al snel weer terug in het wereldnieuws. De nieuwe regering nam het niet zo nauw met de mensenrechten. Zo drukten zij vaak met harde hand iedere vorm van oppositie de kop in.

Ondertussen bleef ook de Rode Khmer actief. Pas in 1999 kwam er met de arrestatie van Rode Khmer generaal Ta Mok een einde aan dertig jaar burgeroorlog.

Huidige politiek

De regering zag ook langzaam maar zeker in dat het afgelopen moest zijn met de onderlinge haat. In 2004 deed de door velen geprezen, maar door sommigen gehaatte, koning Sihanouk afstand van de troon ten faveure van zijn relatief onbekende zoon Sihamoni. De man had geen beladen verleden, zoals zijn vader, en wordt dus alom gerespecteerd. Ondertussen zijn er vele politieke partijen opgestaan die politiek invloed uitoefenen, waaronder de CPP, de Cambodjaanse Volkspartij onder leiding van de invloedrijke eerste minister Hun Sen. Hij is al premier sinds het jaar 1985! De Cambodjaanse premier Hun Sen, is op enkele koningen na, de langstzittende leider in Azie. De meerderheid van de Cambodjaanse bevolking kent geen andere leider dan hij. Zijn gezag is onaantastbaar, en dat brengt stabiliteit en groei, maar dat gaat soms wel ten koste van mensenrechten. Tijdens de verkiezingen van 2013 behaalde de CPP van Hun Sen slechts 68 van de 123 parlementszetels, dankzij de winst van de CNRP ofwel de Campbodjaanse Nationale Reddingsparij van Rainsy, de oppositieleider. De vraag is dan ook gerechtvaardigd of Hun Sen ook de verkiezingen van 2018 gaat winnen of dat er in dat jaar een historische politieke omwenteling zal plaatsvinden. De tijd zal het leren.