Aanvankelijk werd Cuba door indianen bewoond. Men is zeer verdeeld over het aantal indianen tijdens het ‘begin’ van Cuba, rond 1510. Een grove schatting geeft aantallen tussen de 100.000 en 500.000 aan. Halverwege 1500, dus nauwelijks 40 jaar later, was dit aantal geslonken tot 3000 à 4000! Oorzaken: ziekten, uitputting als slaaf, moord en zelfmoord.

In de 18e eeuw breidde de bevolking van Cuba zich geweldig uit als gevolg van de ‘import’ van slaven uit en via West-Afrika. Niet minder dan 800.000 werden er op Cuba aan land gebracht. Tussen 1791 en 1805 kwam daar nog eens een aantal van ongeveer 300.000 Fransen landbouwers (inclusief hun ‘lijfeigenen’) bij, voornamelijk van Haïti, verdreven als gevolg van een slavenopstand aldaar. Ze brachten een geweldige hoeveelheid kennis mee over de manier waarop het land bewerkt moest worden, over koffie- en cacaoteelt en over veeteelt. Met die kennis zorgden ze voor een enorme economische impuls.

Ondanks deze uitbreiding van het inwoneraantal, duurde het tot 1836 voordat het aantal inwoners op 1 miljoen kon worden geschat.

Tussen 1853 en 1874 vestigden zich ongeveer 125.000 Chinezen, hoofdzakelijk afkomstig uit de omgeving van Kanton, op Cuba, tussen 1900 en 1929 gevolgd door meer dan 1 miljoen immigranten afkomstig van het vasteland van Spanje en de Canarische Eilanden. In dezelfde periode werd de bevolking ook nog eens aangevuld met ongeveer 250.000 zwarte inwoners van Jamaica en Haïti.

Ondanks deze grote stroom van immigranten, duurde het tot 1945 voordat Cuba 5 miljoen inwoners telde en pas in 1959 werd het aantal van 6 miljoen gepasseerd.

In 2006 kwam de groei van de bevolking praktisch tot stilstand. Recente onderzoekingen hebben uitgewezen dat het aantal ingezetenen met 0,1% per jaar afneemt. De vergrijzing doet vanaf die tijd haar invloed gelden en er wordt van uitgegaan dat na 2020 de Cubanen, naar de gemiddelde leeftijd gesproken, het oudste volk ter wereld zullen vormen. Verwacht wordt dat in 2025 meer dan 25% van de bevolking 60 jaar of ouder zal zijn.