Vanaf de vroege middeleeuwen poogden de noordelijke staten Zweden en Rusland, respectievelijk de katholieke kerk en de Russisch-orthodoxe kerk hun invloed op de ‘barbaarse’ Finnen en de Saamibevolking te vergroten. Om aanspraak te maken op het gebied stuurden diverse landen missionarissen en kolonisten. Tussen 1155 en 1300 organiseerde Zweden drie kruistochten tegen Finland, waarbij de bevolking tot het Christendom werd bekeerd. In de 15e eeuw vestigden zich steeds meer Zweden langs de oostelijke Botnische Golf, werden handelsposten en steden langs de kust van het huidige Finland gesticht en werd geleidelijk aan Finland ingenomen. Belangrijke posten waren Oulu, Vasa en Åbo (Turku). Åbo werd de hoofdstad van het ‘Oostland’, de naam van deze oostelijke provincie van het Zweedse koninkrijk. Finland werd later een Zweeds Hertogdom. Aan het eind van de middeleeuwen had Finland een voornamelijk agrarische bevolking van 350.000 inwoners. Finland werd regelmatig aangevallen door Novgorod (Rusland), dat aanspraak had weten te maken op het oostelijk deel van Karelië. In de 17e eeuw werd Zweden een grootmacht in het gebied van de Oostzee. Hongersnoden en de Grote Noordse Oorlog (1700-1721) tussen Zweden en Rusland kostte veel Finnen het leven. Ondanks een Russische overwinning mocht Zweden het grootste deel van Finland behouden en werd alleen Karelië Russisch. In de 18e eeuw groeide de Finse bevolking gestaag en begon de industrialisatie met houtzagerijen, papierfabrieken, glasblazerijen en een suikerfabriek. Finland exporteerde hout, papier, schepen en teer.