In het noorden vind je op de zuidelijke flanken van de Alpen Zuid-Tirol. Daar in de bergen is er voor liefhebbers van een stevige en stoere vakantie veel te beleven. Dat varieert van skiën via mountainbiken tot wandellen en bergbeklimmen. Iets zuidelijker vind je de streek Piemonte waar de glooiende hellingen begroeid zijn met druivenranken voor een bijzondere wijn. In de hoofdstad Turijn vindt de liefhebber van cultuur paleizen, parken en musea. Ten zuiden van Piemonte ligt Ligurië. Deze smalle streek strekt zich uit langs de kust, hier vind de bezoeker de prachtige Riviera.
Via het mondaine Milaan, de modestad, gaan we naar het zuidoosten waar het romantisch Venetië nog altijd adembenemend mooi is. De dogenstad, die ooit het centrum was van de handel tussen oost en west, waar nog altijd de enorme rijkdom die toen vergaard is wordt weerspiegeld in de paleizen en kerken. Wie wil daar nou niet naar toe?

De volgende regio, weer iets zuidelijker, is Emilia-Romagna. In deze prachtige streek, ingeklemd tussen de Adriatische zee en de Po, haalt de cultuurliefhebber zijn hart op. De prachtige steden Bologna en Modena zijn niet door toeristen overlopen en daarom nog altijd bijzonder authentiek. Direct ten zuiden van deze regio vinden we Toscane. De glooiende heuvels, de middeleeuwse dorpjes en de traditionele steden als Florence, Siena en Lucca zijn nog niets van hun schoonheid verloren. Klassieke villa’s en uitgestrekte wijngaarden spreken tot de verbeelding. Niet voor niets vormde Toscane het decor voor zeker tien speelfilms waarvan ‘Under the Tuscan Sun’ het meest bekend is.

Weer zuidelijker komen we bij twee regio’s die toeristisch wat minder bekendheid genieten terwijl ze zeker een bezoek waard zijn. We beginnen in Umbrië met als hoofdstad Perugia. De tijd heeft hier een beetje stil gestaan, en dat zie je aan de eeuwenoude architectuur. Deze regio heeft als één van de weinige regio’s in Italië geen verbinding met de zee waardoor ze altijd meer op landbouw dan op handel waren gericht. Het resultaat is een prachtig landschap waarin tientallen varianten op de kleur groen met elkaar stoeien. Ten oosten van Umbrië ligt De Marken of Marche. Deze langgerekte streek valt op door de sterke afwisseling van landschappen. In ‘de rug’ van De Marken vinden we een behoorlijk bergmassief. Het landschap gaat daarna snel over in glooiende heuvels om bij de kust volledig vlak te zijn. Met veel historische dorpjes en stadjes, en de hoofdstad Ancona, is deze streek zeker een bezoek waard.

Ten zuiden van Umbrië ligt de regio Lazio of Latium. De streek heeft op zich weinig naamsbekendheid, maar haar hoofdstad Rome des te meer. Uiteraard is daar het Colosseum de grote blikvanger, maar je zou de stad tekortdoen als je je vakantie daaraan ophangt. Rome heeft zoveel meer te bieden en niet in de laatste plaats omdat het Vaticaan daar zetelt. Vaticaanstad is de kleinste onafhankelijke staat ter wereld. Bezoek in Rome ook zeker het Forum Romanum, de Trevifontein, het Pantheon, en lees de ontstaansgeschiedenis van de stad eens. Dan weet je waar de wolf en de heuvels en Remus en Romulus vandaan komen.

Ten zuiden van Rome vind je het ‘arme’ gebied van Italië. De inwoners zijn hier, veel meer dan in het midden en Noorden, aangewezen op agricultuur. De industrialisering is goeddeels aan hen voorbij gegaan en dat zie je terug in de volksaard. Ze zijn hier minder flamboyant dan in het noorden, maar als ze je kennen zeker zo gastvrij. Het zuiden van Italië kent de regio’s Apulië, Basilicata, Calabrië en Campanië. Napels, de hoofdstad van Calabrië is mede bekend om het gezegde ‘eerst Napels zien dan sterven’ van Goethe. Hij vond het de mooiste stad ter wereld. Het landschap in het zuiden is enorm gevarieerd. Er zijn rotsachtige kusten en er is vruchtbare landbouwgrond. Maar ook de uitlopers van de Apennijnen hebben een grote invloed op het landschap en zelfs op het klimaat. In het welvarende midden van Italië is duidelijk dat Grieken Romeinen hun sporen hebben nagelasten. Maar in het zuiden heeft een bonte stoet van overheersers zijn sporen in het landschap en de architectuur achtergelaten.

Italië heeft ruige bergen, heeft een onvoorstelbare rijkdom aan historische en kerkelijke culturele schatten, heeft landbouwgebieden, lieflijke stranden en rotskusten. Italië heeft het allemaal. Wie wil daar niet naar toe. Als je gaat, dan ben je verkocht en dan is één vakantie absoluut niet genoeg.