Hij had een politieke erfenis van aanzienlijke problemen: een zwakke economie met armoede en werkloosheid, de nog altijd niet opgeloste Westelijke Sahara-kwestie, de schending van de mensenrechten en het oprukkende fundamentalisme.

Op het gebied van de mensenrechten begon hij met de vrijlating van 8000 politieke gevangenen. Verder ontsloeg hij de minister van Binnenlandse Zaken en Veiligheid Driss Basri. En hij nodigde beroemde politieke ballingen uit om terug te keren naar Marokko onder wie de linkse activist Abraham Serfaty, die hij tevens benoemde als raadgever. Een jaar later trok hij het huisarrest van een hele grote kritikaster van het koningshuis in. Deze persoon was Sjeik Abdessalam Yassine, de leider van de fundamentele moslimorganisatie Al-Adl Wal Ihsane (Partij voor de Gerechtigheid en Ontwikkeling (PJD). Verder bracht hij een bezoek aan de Rif, een gebied dat door zijn vader niet gezien werd en als gevolg daarvan onderontwikkeld bleef.

<class="image-right" height="133" width="200">Ondanks de liberalere opstelling van deze koning is er nog steeds enige censuur bij de kranten. Spotprenten van het koningshuis zijn bijvoorbeeld absoluut niet toegestaan. In 2000 was er een protestdemonstratie van afgestudeerde werklozen die aandrongen op meer werk. In hetzelfde jaar kwam koning Mohammed VI met een Nationaal Actieplan waarin het familierecht meer afgestemd werd op de positie van de vrouw. Hiertegen kwamen de orthodoxe islamitische groeperingen in verzet. Toch heeft de koning eind 2003 de mudawwana, het islamitische familierecht, in het voordeel van de vrouwen gewijzigd. De belangrijkste veranderingen zijn: gehuwde vrouwen moeten ermee instemmen als hun man een tweede vrouw wil; bij verstoting en echtscheiding worden vrouwen beter beschermd en meisjes moeten 18 jaar zijn als ze gaan trouwen. De huwelijksleeftijd was 15 jaar. Uiteindelijk heeft ook de PJD deze wijzigingen goedgekeurd.

In 2002 waren er verkiezingen in Marokko waarbij de USFP en de Istiqlal-partij de regering vormden in een coalitie met vier andere partijen. De belangrijkste oppositiepartij was de PJD die 13 procent van de stemmen kreeg. Er was een aparte nationale vrouwenlijst, zodat minimaal 16 procent van de zetels door vrouwen bezet zou worden. En steeds meer vrouwen worden op hogere bestuurlijke posten benoemd.

Toen het koninklijk paar in 2003 een zoon en opvolger kreeg, prins Moulay Hassan liet de koning 9000 politieke gevangenen vrij. In dat jaar kreeg de Amazigh-taal een plaats in het curriculum van vele scholen. Op de tv worden nu ook programma’s in de Amazigh-taal uitgezonden.

Ondanks deze hervormingen is de macht van koning Mohammed VI nog steeds erg groot. Hij wordt omringd door diverse raadgevers van de ‘koninklijke school’ die koning Hassan II in het leven heeft geroepen. De koning in Marokko is naast staatshoofd ook Al-Amir Al-Muminin (hoofd van de gelovigen). Mohammed VI probeert het politieke systeem in de richting van een constitutionele monarchie te veranderen. Hij staat bekend als ‘koning van de armen’, hij houdt van feesten en is getrouwd met een vrouw met een goede opleiding, Salma Bennani, ingenieur in informatica.

In 2009 was koning Mohammed VI tien jaar aan de macht. Paolo de Mas, de vorige directeur van het Nederlands Instituut Marokko (www.ru.nl/nimar) in Rabat geeft de koning een ruime voldoende. De Mas zegt hierover: ‘De samenleving in Marokko is meer open geworden en de sfeer is beter dan voorheen. De koning heeft goede dingen gedaan inzake de infrastructuur en de verandering van het familierecht. Er is meer persvrijheid in vergelijking met andere Arabische landen. Maar de koning moet laveren in een verdeeld land. Met betrekking tot de gezondheidszorg en de armoede moet nog veel gedaan worden.’

Mohammed VI is een van de rijkste koningen ter wereld; hij heeft een geschat vermogen van 2,5 miljard dollar.