Het gebruik van henna is al heel oud; de Egyptenaren gebruikten deze plantaardige stof al voor diverse doeleinden. Vooral bij traditionele rituelen speelt henna een rol. Het haar van de bruid wordt op haar huwelijksdag eerst met henna gewassen, terwijl op handen en voeten ingewikkelde figuren van henna worden geplaatst. Ook in de verleidingskunst spelen hennatatoeages een rol. Vele geometrische motieven zijn al eeuwenoud en worden heel precies met een injectiespuit door de hennayat, de hennakunstenaar, op de huid aangebracht. De tatoeages van henna blijven twee tot drie weken goed zichtbaar op de huid. De hennakleur varieert van oranje tot kastanjebruin. De henna wordt dik aangebracht en moet minimaal een uur drogen, waarna deze vanzelf van de huid afvalt. Door transpiratie kan de tatoeage verbleken en ook de plaats op het lichaam bepaalt de houdbaarheid.

De hennastruiken groeien in woestijngebieden en kunnen in de oases wel één meter hoog worden. Henna wordt gemaakt van gedroogde hennabladeren, die met een vijzel tot poeder gestampt worden. Daarna worden ze aangemaakt met water en citroensap of sap van oranjebloesem.

Sinds de jaren zestig zijn tatoeages weer volop in de belangstelling en de pijnloze hennatatoeages zijn dan ook heel populair in Marokko en Europa.