Tot de jaren zestig zat president de Gaulle stevig in het zadel. Nadat hij in 1962 vrede met Algerije had gesloten, presenteerde hij Frankrijk als wereldmacht; hij wenste niet aan de leiband van de vs te lopen. Voor de binnenlandse problemen had hij echter weinig oog, met als gevolg dat men genoeg kreeg van zijn autoritaire bewind. Een studentenopstand en stakingen waren in mei 1968 het gevolg. In 1969 trad hij verbitterd af. Zijn eerste minister, Pompidou, volgde hem op en bleef tot 1974 aan de macht. Daarna volgden Giscard d'Estaing (1974-1981) en Mitterrand (1981-1995). Het was een periode waarin Frankrijk sterk moderniseerde en zich ontwikkelde tot een kernmacht. In 1995 won Jacques Chirac de presidentsverkiezingen die op zijn beurt werd opgevolgd door Nicolas Sarkozy, de huidige president. Een probleem voor de toekomst is het extreem-rechtse Front-National. Gevoed door economische problemen en onbekendheid met immigranten en andere culturen groeit de populariteit van deze partij helaas snel.