De versterking diende tussen de 1e eeuw v. Chr. en de 2e eeuw n. Chr. als steunpunt aan de karavaanroute van het zuiden van Arabië naar de kust van de Middellandse Zee. Daarna speelden de Romeinen er de baas. Tijdens de Byzantijnse overheersing in de 5de en 6e eeuw bouwde men er twee kerken. De zogenaamde Westelijke kerk is gebouwd door de heilige Nilius van Sinaï, wiens naam in de mozaïekvloer van de kerk staat vermeld: ‘Heer, help uw dienaar Nilius die deze kerk bouwde. Amen.’ De Oostelijke kerk is opgedragen aan de heilige martelaren en heeft een tombe van een martelaar en een vloermozaïek; bij de kerkingang kunt u een voormalig waterreservoir bezichtigen. Men neemt aan dat deze kerk één van de oudste in de Negevwoestijn is. Voorts zijn er overblijfselen van stallen, kantoorgebouwen en een bouwsel met fraaie muurschilderingen.

In de Wadi Kurnub (Arabisch voor Mamshit), gelegen ten westen van het opgravingsterrein, kunt u een drietal dammen vinden waarachter de bewoners tijdens de wintermaanden water verzamelden ten behoeve van de zomermaanden. Om te voorkomen dat het water zou verdampen werd het water door middel van mankracht naar het waterreservoir bij de Oostelijke kerk gebracht. De Nabatese stad Mamshit is in 2005 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO geplaats.