De nationale parken van Lauca en Isluga zijn wel met openbaar vervoer te bereiken, waarbij Lauca de beste en meest frequente verbindingen heeft. Het Lauca park ligt op 160 km van Arica en is over een uitstekende asfaltweg het hele jaar door in 3 uur te bereiken. De internationale hoofdweg Ch-11 Arica – La Paz loopt dwars door het park, en wordt verbreed en geasfalteerd voor het doorgaande vrachtverkeer. Dit wordt de belangrijkste verbinding tussen Bolivia (dat geen toegang tot de oceaan meer heeft sinds de Pacifische Oorlog) en de havenstad Arica; in 1994 naderde de voltooiing hiervan. Deze drukke verkeersweg is de enige smet op het Lauca park. Over de hoofdweg door het park dendert nu al elke 10 minuten een tonnen zware vrachtwagen voorbij. (Voor excursies en vervoer naar Lauca zie onder Arica.) Isluga is vanuit Iquique enkele malen per week per bus te bereiken.

Van Arica naar Lauca

De weg van Arica naar Lauca voert door het oasedal van de Rio Lluta en klimt met grote haarspeldbochten omhoog door een gebied met kale woestijnlandschappen. Op ongeveer 3000 m hoogte verschijnen imposante kandelaarcactussen in het landschap. Dan volgen de ruïnes van het Pucara (fort) van Copaquilla uit 1200 v.C.; en verderop de ruïne van de Tambo de Zapahuira, een verzorgingspost uit de Incatijd. Vlakbij liggen langs de hoofdweg enkele ‘posadas’ (restaurantjes) die de hele dag geopend zijn. Verderop loopt de weg hoog boven het dorp Socoroma in de diepte, er is een (kleine) CONAF-cactustuin. 20 km voor de weg de ingang van het Parque Nacional Lauca bereikt is een afslag naar Putre (145 km vanaf Arica).

Putre

Putre is een op 3500 m gelegen ‘Sierranederzetting’ met een groot systeem van landbouwterrassen, door de Spanjaarden gesticht als verzorgingspunt op de zilverroute van Potosi naar Arica. Ook de in 1643 geopende Choquelimpie-goudmijn was lange tijd van belang voor Putre (de huidige weinig rendabele Choquelympie goudmijn in Lauca, eigendom van Shell, is gesloten mede onder druk van milieugroeperingen). Na het wegvallen van Potosi en de onafhankelijkheid van Bolivia raakte Putre in verval. Het is nu vooral een regimentsplaats en belangrijke schakel in de kwalijke handel in lama’s en alpaca’s voor de export, waardoor de Altiplanodorpen van de beste exemplaren worden beroofd. In Putre bevinden zich nog enkele oude huizen, met ornamenten uit de koloniale stijl, en de oude hoofdstraat O’Higgins met gekanaliseerd beekje in het midden. De laatste jaren speelt het toerisme een grotere rol en begint Putre beetje bij beetje een betere infrastructuur te krijgen.