Wie per eigen auto van Antofagasta naar het zuiden rijdt kan 53 km ten zuiden van Atofagasta kiezen uit de (saaie, maar snelle) Panamericana of een mooie variant door het kustgebergte en langs de prachtige kust met unieke ‘loma-begroeiing’ in het toekomstige nationale park Paposo. Een brede zandweg (wisselende kwaliteit) voert in 130 km naar Paposo, door desolate woestijnlandschappen van de Sierra Vicuña Mackenna (camioneta of 4WD aanbevolen). Let op en mis na 26 km de afslag naar links niet; dan vrijwel in rechte lijn zuidwaarts verder. Onderweg in het kustgebergte wordt de grootste telescoop ter wereld gebouwd, het Observatorio Cerro Paranal. De laatste twee weekeinden van de maand is het observatorium te bezoeken (ruim van tevoren reserveren, want maanden vooruit volgeboekt, maar absoluut de moeite waard! 17 km voor Paposo daalt de weg sterk en vervolgt de Quebrada (kloof) de Despoblada naar de kust. Deze kloof en omgeving wordt het toekomstige ‘Parque Nacional Paposo’, vanwege de bijzondere begroeiing van cactussen, bomen en struiken die het benodigde water opnemen uit de nevel van zee (’loma-vegetaties’). Bij Paposo bestaat de begroeiing met toenemende hoogte uit de volgende planten: langs de kust groeien dwergcactussen, bolvormige of ‘kruipende’ cactussen, die met hun naalden het vocht uit de lucht filteren. Dan volgt een zone van doornstruiken (Euphorbia). Daarboven op rotsachtige ondergrond (de wanden van de kloof) zuilcactussen, die zijn begroeid met korstmossen. En op een hoogte van 800 à 1000 m sluiten lage bolvormige cactussen de neveloase af.