Via deze barranco stroomde bij vulkaanuitbarstingen grote massa’s lava richting zee. Nu staan vissers geduldig met een hengel in de hand op de gestolde zwarte rotsen en liggen verweerde sloepen te drogen op het strand. De zee komt bij vloed tot vlak bij de vissershuizen in pasteltinten.

Pozo Negro is een leuke plek om even uit te waaien en een lunch te bestellen in een van de eenvoudige restaurantjes waar vis op traditionele wijze bereid wordt. Tollo, gedroogde vis, is de lokale specialiteit. In de weekenden is het hier soms erg druk en hangt er een heerlijke geur van gegrilde vis in de straten.

Landbouwfestival

Pozo Negro staat in mei volop in de belangstelling van alle Canariërs tijdens de FEAGA, de grote landbouw-, veeteelt- en visserijbeurs die ieder jaar weer meer bezoekers trekt. Ook toeristen kunnen dit spektakel wel waarderen. Werden vroeger de gasten die minder goed ter been waren per dromedaris van het parkeerterrein naar de beurs gebracht, tegenwoordig rijdt er een treintje naar de ingang.

Dieren spelen in dit festival de hoofdrol. Er zijn prijzen voor de mooiste ezels, schapen, geiten, dromedarissen en pluimvee te winnen. Vanzelfsprekend wordt ook de beste geitenkaas van het eiland beloond, in verschillende categorieën. Zoals te verwachten valt van een landbouwbeurs kun je er ook terecht voor een nieuwe tractor of tuingereedschap maar de FEAGA is vooral een goede gelegenheid om kennis te maken met specialiteiten uit alle regio’s van het eiland en van de andere Canarische Eilanden, zoals wijn, likeur en fruit. Er zijn ook kraampjes met kunstnijverheidsproducten en werk van lokale kunstenaars.

Optredens van folkloristische groepen ontbreken niet en het festival (dat drie dagen duurt) wordt afgesloten met paardenraces. Op het FEAGA-terrein is de rest van het jaar ruimte voor een bomenkwekerij en experimentele velden met tomaten, uien, aardappels of andere groentes.

La Atalayita

Tussen Pozo Negro en de Istmo de la Pared liggen donkere kliffen langs de kust met hier en daar inhammen met strandjes aan de monding van ravijnen. Neem bij het verlaten van Pozo Negro niet de hoofdweg maar het zandpad links. De Ruinas Guanches de La Atalayita staan hier aangegeven.

De weg komt uit bij overblijfselen van een prehistorisch dorp, met zo’n 100 primitieve woninkjes, sommige nog in redelijke staat. Tot halverwege de 20e eeuw gebruikten herders de hutjes als schuilplaats bij regen en felle zon. In 1970 werden er opgravingen gedaan waarbij een schat aan spulletjes tevoorschijn kwam zoals beschilderd aardewerk en sieraden van schelpen.

Ten behoeve van de opening voor het publiek (pas in 2006) werd één huisje gerestaureerd om een idee te geven van hoe het dorp er vroeger heeft uitgezien. Hierin is een klein informatiecentrum ondergebracht, geopend di. t/m za. 10-18 uur. Gratis toegang.