Het is er zo leeg dat alleen de afgelegen dorpjes Puerto de la Cruz en Cofete enige tekenen van menselijk leven tonen. Beide plaatsen zijn op één dag te combineren (70 km) maar vertrek niet te laat; een terugrit over onverlichte smalle bergweggetjes en hobbelige zandpaden is geen pretje. En let wel: het rijden gaat nergens sneller dan in slakkengang. Maar laat je niet ontmoedigen want dit is de beste eilandtrip die je kunt maken, Fuerteventura op zijn wildst!

Volg de hoodweg in Jandía Playa naar Morro Jable. Ter hoogte van de afslag naar de haven kondigt een bordje aan de rechterkant van de weg de afslag naar Punta Jandía/Cofete aan, neem deze afslag. De eerste kilometer van deze weg is nog geasfalteerd, daarna overgaand in een steenslagweg. Na ongeveer twaalf kilometer bereik je een kruising. Ga hier voor Cofete rechtsaf (nog 8 km), voor Puerto de la Cruz linksaf (6 km).

De weg naar Cofete

Deze weg gaat door een bergachtig, kaal gebied waarbij een paar diepe barrancos en angstaanjagende bergpassen overbrugd moeten worden. Dit traject vereist daarom meer concentratie dan de gemakkelijkere route naar Puerto de la Cruz en Punta de Jandía.

Na de splitsing zigzagt de weg (of wat daarvoor moet doorgaan) omhoog tussen twee bergketens. Rijd voorzichtig: bij dit avontuur scheer je soms rakelings langs diepe ravijnen! Toeteren bij iedere bocht om tegenliggers op het smalle pad te waarschuwen is gebruikelijk.

Na twee inspannende kilometers bereik je het hoogste punt van de weg, een winderige plek op Roque del Morro. Tijd voor een korte stop bij de mirador, een welverdiend rustpunt. Bovendien ben je hier getuige van een van de mooiste, letterlijk adembenemende vergezichten van Fuerteventura, met in de diepte de weidse stranden van de zuidwestkust, een ononderbroken strook van goudzand waarop de lange golven van de Atlantische Oceaan gestaag breken.

Waar de weg weer naar beneden gaat (steil!) groeien veel cactussen, ook soorten die nergens anders te vinden zijn. Via alweer een tamelijk griezelig pad met haarspeldbochten bereik ja dan eindelijk het gehucht Cofete. Cofete Cofete lag in de 19e eeuw middenin een vruchtbaar gebied met boomgaarden en weilanden onderaan beboste berghellingen. Als gevolg van overbeweiding en ontbossing en de daarop volgende droogte ging de streek teloor en trok de bevolking weg.

Het Cofete van nu is een vreemd oord. Het is nog wel bewoond, al heeft het op weekdagen veel weg van een spookstadje. De hutjes en caravans doen voornamelijk dienst als weekend- en vakantiewoning voor stadsbewoners die er op vrije dagen komen genieten van de rust en het brede strand. Op andere dagen kom je alleen in de enige bar van het dorp nog wat mensen tegen, geitenhoeders bijvoorbeeld.

Parkeer hier ergens de auto en loop het laatste, extra hobbelige stukje naar Playa de Cofete. Of bestel eerst een biertje in de bar en laat het mysterieuze sfeertje van deze plek op je inwerken. Kijk meteen even omhoog en zie: Villa Winter, een kasteelachtig gebouw met een torentje. Meer over de mysteries rond deze villa lees je in Wereldwijzer Fuerteventura en op de Duitse website www.villawinter.com.

Playa de Cofete en Playa de Barlovento

Cofete ligt aan Playa de Cofete dat aan de noordkant overgaat in het roemruchte Playa de Barlovento, samen twaalf kilometer lang en gemiddeld zestig meter breed. Zand zover het oog reikt. Ruig, eenzaam en geheimzinnig zijn deze twee en vooral erg mooi. Je kunt er eindeloos ronddwalen met je hoofd in de wind en zicht op hoge golven aan de ene kant en de top van de Pico de Zarza aan de andere kant. Echt druk wordt het hier nooit, daarvoor liggen de stranden te afgelegen en enige bebouwing is er in de verste verte niet te ontdekken. Geniet van de beide stranden maar pas op: zwemmen is hier levensgevaarlijk en heeft al mensen het leven gekost.

Tot slot een leuke wetenswaardigheid: Bij Playa Cofete zijn dikkopzeeschildpadden (Caretta caretta) geherintroduceerd. Deze dieren worden met uitsterven bedreigd en zijn al twee eeuwen niet meer gesignaleerd op Fuerteventura. Daarin komt nu verandering dankzij een samenwerkingsverband tussen de Canarische en Kaapverdische Eilanden. Eieren van de zeeschildpad uit Kaapverdië zijn op een verlaten stuk van het strand ingegraven door vrijwilligers en kwamen na verloop van tijd uit. De jonkies holden zoals verwacht meteen naar zee en zullen daar eerst een paar jaar verblijven voordat ze terugkomen om zelf eieren te leggen. Zeeschildpadden keren als ze volwassen zijn altijd terug naar hun geboorteplaats.

Puerto de la Cruz en Punta de Jandía

Volg de route zoals hierboven beschreven bij ‘De weg naar Cofete’ maar ga bij de splitsing linksaf en je komt vanzelf bij het oude piratennest Puertito de la Cruz. In dit vergeten ‘gat’, waar de sloepen op het droge liggen en de wind om de huizen raast voel je je echt even aan het eind van de wereld. Hoewel, de twee bars hebben een trouwe schare bezoekers, in het weekend is het er zelfs ‘druk’ want voor de eilanders is dit een populair dagtochtje.

Voorbij Puerto kun je nog een stukje verder rijden naar Punta de Jandía met de vuurtoren die al eerder in zicht kwam of ga via het enige asfaltweggetje in de richting van Punta Pesebre. Bezoek halverwege het mooie Playa de Ojos, een strand aan een uitnodigende turkooisblauwe zee achter fascinerende basaltformaties, door wind en water in grillige lagen geërodeerd. Het vereist wel enig klim- en klauterwerk om dit strand te bereiken.

Sla op de terugweg naar Morro Jable hier en daar een zijweggetje in en ontdek strandjes aan de zuidkust die nog niet op de toeristische kaart staan.